Sposób użycia grunty marginalne pod uprawę niektórych roślin, które będą przeznaczone wyłącznie dla zrównoważona produkcja biomasy.
Z wieloma różnorodnymi opiniami na temat sadzenia roślin do wykorzystania przez zrównoważona bioenergia możliwość wykorzystania tych hektarów do wykorzystania uprawy rolno-spożywczeUnia Europejska zatwierdza środki regulacyjne, aby ograniczyć wykorzystanie tego ostatniego rodzaju upraw (rolno-spożywczy), a tym samym móc przeprowadzić je przez zupełnie inne przeznaczenie niż produkcja bioenergii.
Pomoc z kolei we wspieraniu produkcji zrównoważonych biopaliw z biomasy lignocelulozowej, takiej jak trzcina zwyczajna lub panizo prerii.
Badacz Dolores Curt z grupy GA-UPM Utrzymuje to " zasolenie gleby lub nawadniania jest ograniczeniem dla wielu upraw rolnych, ale może być okazją do produkcji biomasy, która nie konkuruje z sektorem rolno-spożywczym, a tym samym poprawia jego zrównoważony rozwój. Trzcina cukrowa jest rośliną energetyczną odporną na zasolenie i wspieraną przez Unię Europejską. Z tych wszystkich powodów ważne jest, aby wiedzieć, gdzie mógłby być promowany i co reprezentowałaby jego produkcja ”.
Jak komentuje ten badacz, zasolenie jest bardzo ważnym czynnikiem (Jest kilka czynników tego typu), które należy wziąć pod uwagę przy dostosowywaniu gruntu pod uprawy rolno-spożywcze od czasów zasolenie wpływa zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio na wzrost roślinAlbo z powodu szkód spowodowanych zasoleniem, albo z powodu zmniejszenia wchłaniania wody przez korzenie, co jest niezbędne dla przetrwania roślin.
Z tego samego powodu, aby uprawy rolno-spożywcze (o niskiej produkcji) lub tereny opuszczone nie zostały uszczuplone, decydują się na wykorzystanie tych ziem marginalnych, zasolonych, do uprawy pewnych gatunków roślin, które są odporne lub raczej mają. tolerancja na zasolenie.
Wyraźnym przykładem i wzbudzającym zainteresowanie większości badaczy tą dziedziną jest m.in. trzcina pospolita Ponieważ nie tylko odznacza się tolerancją na zasolenie, ale jest również wieloletnią rośliną zielną (niedrzewną, która może żyć dłużej niż dwa lata), dostosowuje się do warunków edafoklimatycznych, czyli warunków glebowych i klimat.
Daje nam również plik wysoka produktywność w zakresie rocznych zbiorów biomasy lignocelulozowej Odnosi.
W tym celu naukowcy z GA-UPM opracowali specyficzną metodologię szacowania produkcji biomasy, która może obejmować wykorzystanie marginalnych terenów solankowych i terenów zmarginalizowanych z możliwością nawadniania solankami, dla produkcja biomasy z trzciny zwyczajnej.
Ta opracowana metodologia składa się z empirycznych funkcji odpowiedzi na dostępność wody i plon trzciny pospolitej do zasolenia, oprócz uzyskiwania informacji georeferencyjnych. Biorąc pod uwagę różne zmienne poziomy zasolenia, które można znaleźć na terytorium i oczywiście w wodzie do nawadniania. Również zgodnie z kryteriami zrównoważonego rozwoju, które można znaleźć.
Javier Sanchez, główny autor pracy, mówi nam; „Metodologia ta została zastosowana w przypadku Hiszpanii kontynentalnej, ale mogłaby być również zastosowana w innych obszarach śródziemnomorskich z dostępnymi informacjami geograficznymi”, kiedy znajdziemy naprawdę niesamowite dane, a zgodnie z uzyskanymi liczbami możemy zobaczyć, że Hiszpania jest blisko 34.500 XNUMX hektarów gruntów rolnych zmarginalizowanych przez zasolenie gdzie uprawa trzciny cukrowej byłaby bardzo dobrą opcją dla właściwego użytkowania tych gruntów, a także dla trwałości.
W związku z tym możliwa byłaby potencjalna produkcja biomasy na poziomie 597.400 ton suchej masy rocznie, pod względem wydajności elektrycznej 25%, oczywiście zmiennej, gdyby każdy mieszkaniec zużywał 730 kWh rocznie, co odpowiadałoby pierwotnej energia rocznie około 10.5 miliona gigadżuli (GJ)
Dzięki tej pracy i wysiłkom grupy GA-UPM Hiszpania mogłaby być pionierem w produkcji zrównoważonej biomasy poprzez wykorzystanie marginalnych terenów zasolonych zamiast posiadania około 35.000 XNUMX hektarów gleby nienadającej się do uprawy rolno-spożywczej.