El pole magnetyczne Ziemi codziennie chroni nas przed naładowanymi cząstkami i promieniowaniem słonecznym. Ta tarcza jest wytwarzana przez gwałtowne ruchy ogromnych ilości ciekłego stopu żelaza w zewnętrznym rdzeniu planety. Aby to zachować pole magnetycznyklasyczny model twierdził, że jądro Ziemi ostygło o około 3000 stopni w ciągu ostatnich 4,3 miliarda lat. Nie licząc wpływu Księżyca.
Klasyczny model formowania się pola magnetycznego Ziemia wywołało to większy paradoks. Aby ta geodynamika zadziałała, ziemia musiałaby się całkowicie stopić 4000 miliardy lat temu, a jej rdzeń musiałby powoli ostygnąć do około 6800 stopni. Niedawne prace nad modelowaniem wczesnej ewolucji temperatury wewnętrznej planety i geochemii nad składem carbONATitos a starsze bazalty przeciwstawiają się temu chłodzeniu. Jeśli wykluczymy tak wysokie temperatury, naukowcy proponują w tym badaniu inne źródło energii.
Zespół naukowców sugeruje, że temperatura spadła zaledwie o 300 stopni. Akcja Ludo tej pory zapomniany, kompensowałby tę różnicę, aby zachować aktywność geodynamiki.
La Tirra przyjmuje spłaszczony kształt, obraca się wokół nachylonej osi oscylującej wokół biegunów, a jej płaszcz jest elastycznie odkształcany pod wpływem przypływu spowodowanego przez księżyc. Badacze wykazali, że efekt ten może stale stymulować ruchy stopu Hierro płyn który stanowi zewnętrzne jądro, a z kolei generuje pole magnetyczne Ziemi.
To moc wystarczy do wytworzenia pola magnetycznego Ziemia że wraz z Księżycem rozwiązuje główny paradoks modelu klasycznego. Taki wpływ dołów grawitacyjnych na pole magnetyczne planety został szeroko udokumentowany przez dwa naturalne satelity, Jowisza i wiele egzoplanet.
Ponieważ ani obrót Ziemi wokół własnej osi, ani orientacja tej osi, ani orbita Księżyca nie są idealnie regularne, ich skumulowany wpływ na ruchy w jądrze jest niestabilny i może powodować wahania geodynamiki. Zjawisko to pozwala wyjaśnić pewne impulsy ciepło w rdzeniu zewnętrznym i na jego granicy z warstwą ziemi. Historycznie może to prowadzić do topnienia szczytów w głębokim płaszczu i ostatecznie do większych wydarzeń wulkanicznych na powierzchni Ziemia. Ten nowy model podkreśla, że wpływ Lu na Ziemi znacznie wykracza poza zwykły przypadek pływów.