Aby stworzyć żyzną ziemię, która sprzyja rozwojowi upraw i jej dotlenieniu, istnieje pewien rodzaj dyscypliny, która została jej poświęcona. Chodzi o uprawa roślin. Jest to działalność, która koncentruje się na rozmnażaniu się i rozmnażaniu robaków w celu zwiększenia populacji tych pierścienic w glebie. Dzięki temu biohumus może być przygotowany do wspierania rozwoju upraw. W wielu krajach znany jest również pod nazwą vermiculture.
W tym artykule przedstawimy wszystkie cechy i znaczenie uprawy vermiculture.
Co to jest uprawa roślin
Kiedy mówimy o hodowli robaków, mamy na myśli wszystkie operacje wykonywane w celu wyhodowania i zwiększenia produkcji robaków epigeal. Oznacza to, że są to robaki, których cykl życiowy różni się od tych powszechnie występujących w ogrodach. Są to robaki występujące na powierzchni, które poddawane są zabiegom mającym na celu zwiększenie ich populacji. Dzięki istnieniu robaków możemy przetworzyć odpady organiczne do recyklingu w postaci nawozu i białka do gleby. Kompost powstały w wyniku działalności robaków ma bardzo dobrą jakość i jest określane jako biohumus lub vermicompost.
Wermikultura dołączyła do domowego kompostowania w domach, ponieważ dzięki koszom na kompost można przechowywać wszystkie odpady organiczne, a robaki wykonują swoją pracę. Ta dyscyplina stała się praktyką, która jest w harmonii ze zrównoważeniem środowiskowym. Dzieje się tak, ponieważ odpowiada za przetwarzanie odpadów organicznych w celu produkcji naturalnych i ekologicznych nawozów. W ten sposób poprawiają się również warunki fizyko-chemiczne gleby i wytwarzane jest mięso bogate w białko zwierzęce.
Jest to rodzaj działalności, która znacznie przyspiesza zwrot odpadów organicznych. Te odpady organiczne są wykorzystywane przez rośliny do wzrostu i odżywiania się. Jedną z zalet hodowli robaków jest to odzyskiwane są gleby najbardziej zdegradowane ponieważ jest zwykle niewłaściwie zarządzany z powodu nadmiernego stosowania nawozów, herbicydów, pestycydów i innych chemikaliów do zwalczania szkodników i chorób. Wiele gleb straciło naturalną żyzność, a dzięki uprawie roślin można je stopniowo odzyskiwać.
Dżdżownice w historii
W miarę jak nauka badała morfologię i cechy dżdżownic, odkryła znaczenie ich roli w ulepszaniu gruntów rolnych. W starożytnym Egipcie był już znany jako jedno z głównych zwierząt poprawić żyzność doliny Nilu. Jest wielu mieszkańców, którym zależało na żyzności tej gleby, a którzy z kolei byli uzależnieni od istnienia i aktywności tych zwierząt.
Faraonom przewidziano liczne i bardzo surowe kary dla tych, którzy nielegalnie uszkadzali lub sprzedawali robaki. Grecki filozof Arystoteles zdefiniował dżdżownice jako jelita ziemi. Stąd znaczenie działalności tych zwierząt na ziemi. W całej historii byli oni powszechnie zaprzeczani nawet przez Rzymian. Już w XIX wieku można było naukowo wyjaśnić działalność dżdżownic i ich fundamentalną rolę na ziemi. Prawdziwa funkcja ekosystemu została opisana w najnowszej książce Karola Darwina, która wykazała, że: W ciągu 4-5 lat robaki przeszły przez jelita większość wierzchniej warstwy gleby.
Jeśli przyjrzymy się temu stwierdzeniu, zobaczymy, że wielkość tego zadania została ekstrapolowana na hektar pola, aby móc pomieścić tonę dżdżownic, które są w stanie przetworzyć 250 ton gleby rocznie. Z tego powodu wskazano, że robaki są ogniwem zamykającym cykl między życiem a śmiercią.
Biologia robaka czerwonego i znaczenie hodowli robaków
Dowiemy się więcej o biologii i charakterystyce dżdżownic. Jeśli chcemy poradzić sobie z czerwonym robakiem, potrzebujemy wiedzy morfologicznej, fizjologicznej i ekologicznej. W przeciwnym razie nie możemy zagwarantować sukcesu produkcji. Chociaż zwierzęta te odgrywają fundamentalną rolę w ziemskim cyklu biologicznym, jeśli chcemy zwiększyć populacje robaków na dużą skalę, musimy znać ich biologię i fizjologię.
Czerwony robak to zwierzę należące do krawędzi pierścienic i zostało sklasyfikowane ekologicznie zgodnie z jego nawykami żywieniowymi. W zależności od głębokości, na jakiej się znajdują i wielkości osobników, różne gatunki i klasy różnią się. Robak, który jest używany w hodowli robaków, to ten, który żyje na najbardziej powierzchownych obszarach. Stamtąd do czego nazywane są robakami epigeal. Żywią się głównie rozkładającą się materią organiczną. Z tego powodu kosze na kompost są zwykle używane tam, gdzie składowane są odpady organiczne wytwarzane w domach. Odpady organiczne, jak to tylko możliwe być resztkami jedzenia, przycinaniem ogrodu, skorupkami jaj itp.
Wszystko, co jest organiczne i samoistnie rozkłada się, można umieścić w koszu na kompost, w którym znajdują się robaki, które rozkładają wspomnianą materię organiczną, tworząc glebę z dużą ilością naturalnego nawozu. Wśród ogólnych biologicznych cech robaków znajdujemy potrzebę odpowiedniej wilgotności. Nie możemy wiedzieć, czy robaki działają skutecznie, jeśli nie znamy ich biologii. Na przykład wiemy, że potrzebują dokładnej ilości wilgoci, aby przetrwać w dobrych warunkach. Jeśli brakuje Ci wilgoci lub dostępu lub masz źle przygotowaną żywność, stracisz wydajność w zdolności produkcyjnej. Można to łatwo zauważyć, analizując robaki bez łechtaczki.
Zwierzę ma długość od 6 do 12 centymetrów długości i 0.5 centymetra średnicy. Ma kolor czerwony i może żyć w niewoli. Nie ma oczu ani zębów, a jedyną rzeczą, przez którą może wchłonąć pokarm, który posłuży do rozkładu, jest jego usta. Ich dorosła postać podpowie nam, czy traktujemy je dobrze, czy źle. Jeśli kamieniarz ma problemy, robaki mogą schudnąć, a zdolność produkcyjna spadnie. To sprawia, że wyglądają jak młody robak.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom dowiesz się więcej o uprawie robactwa i jej głównych cechach.