Jednym ze zwierząt lądowych uważanych za jedno z najbrzydszych na świecie jest Aye Aye-. Jego naukowa nazwa to daubentonia madagascariensis i nie jest piękny kulturowo, tak jak mógłby to być jeleń, słoń czy niedźwiedź polarny. Kiedy widzimy to zwierzę po raz pierwszy, możemy pomyśleć, że jest to duży gryzoń, torbacz z rodziny opos. Jednak tak nie jest. Aye-aye jest najciekawszym nocnym naczelnym na świecie ze względu na swój ogromny rozmiar i żółte oczy.
W tym artykule zamierzamy opowiedzieć o wszystkich cechach charakterystycznych, siedlisku, żywieniu i reprodukcji oka-oka.
Główne cechy
To zwierzę wyróżnia się wydłużonymi, zakrzywionymi i nieco cienkimi palcami. Jednak jeden z nich, npPo trzecie, jest znacznie bardziej rozbudowany niż reszta. Wynika to z faktu, że wykorzystują ten widok na większą długość, aby móc wyodrębnić larwy owadów, które żerują w najtrudniej dostępnych miejscach, takich jak głębokie wgłębienia w drewnianych kłodach. Te długie palce są jedną z cech odróżniających to zwierzę od innych naczelnych w taksonomii.
Wierzchołek sierści jest szary i stanowi mieszankę czerni, brązu i bieli. Ma również gruby i długi ogon. Między samcem a samicą nie ma dymorfizmu płciowego, dlatego trudno jest rozróżnić poszczególne osobniki. Jednym z najciekawszych faktów na temat tego zwierzęcia jest to, że ma dość duże siekacze i stale rosną. Coś podobnego do tego, co zwykle dzieje się z królikami.
Zwierzę jest dość małe, ma tylko 30-70 centymetrów długości z ogonem o długości około 50 centymetrów. Ważą od 2 do 3 kilogramów.
Dystrybucja i siedlisko aye-aye
Ten naczelny występujący na wybrzeżu Madagaskaru. Stąd pochodzi jego nazwa naukowa. Przeważnie większość rozmieszczenia tego gatunku jest rozprowadzana przez lasy i wschodnie wybrzeże, które znajduje się w północno-wschodniej części wyspy. Widok jednego z tych zwierząt w ich naturalnym środowisku jest dość dziwny. Jest to jeden z powodów, dla których uważa się, że jest to jedno ze zwierząt zagrożonych wyginięciem. Uważa się, że ich liczba osobników z całej populacji jest niepokojąco niska.
Najlepszym sposobem dowiedzenia się o istnieniu oka-oka jest rozpoznanie śladów, jakie zostawiają na drzewach. Te ślady są robione zębami, chociaż nie pozwala to na wiarygodne oszacowanie całkowitej populacji. Te znaki mogą być dokonywane przez tę samą osobę i można dokonać błędnego obliczenia. Obszar geograficzny rozciąga się na około 600 hektarów.
Biorąc pod uwagę, że istnieje obawa o jego zniknięcie, niektóre działania są podejmowane ze względu na stan zachowania. W tym celu co najmniej 16 naturalnych obszarów jest chronionych. Przestrzenie te są strzeżone w nadziei na ożywienie populacji tych naczelnych.
Jednym z zachowań tych zwierząt jest to, że są aktywne w godzinach nocnych. W przeciwieństwie do innych zwierząt, oko-oko jest zwykle trzymane w samotności, a nie towarzysko w większych grupach. Każda osoba ma swoją własną rangę społeczną. W niektórych przypadkach spotykamy mężczyzn, którzy są lepsi od kobiet i mają lepsze relacje od nich. W innych przypadkach sytuacja jest odwrotna.
Fakt, że są samotnymi zwierzętami, nie oznacza, że nie wykonują żadnego rodzaju wokalizacji, aby się ze sobą komunikować. Jedna z najczęściej powtarzanych wokalizacji, jakie wykonują są to małe krzyki, jęki i dźwięki, które brzmią jak „tkanki” i „hai-hai”. Dźwięki te są emitowane, aby zaalarmować się nawzajem o obecności jakiegoś drapieżnika, który może je złapać.
Powielanie
Samice mają zdolność kojarzenia przecinków z osobnikami płci męskiej. Ze względu na stan zapalny i zmianę koloru rui u kobiet możemy obserwować do 9 dni. Na tym etapie mogą również puchnąć męskie narządy płciowe. Jedną z cech, która pomaga odróżnić etap rozrodczy, jest to, że na genitaliach samców może wydzielać się większa liczba śladów zapachowych. Służy to do oznaczenia terytorium i zasygnalizowania swojej obecności podczas poszukiwania partnera.
Ciąża trwa w przybliżeniu od 152 do 172 dni. Odstęp między urodzeniami wynosi od 2 do 3 lat. Dlatego, gdy samica ma młode, nie robi tego ponownie, aż do tego czasu. Jest to jeden z powodów, dla których powolny wzrost populacji znacznie spowalnia jej odbudowę. Młode rodzą się z prowizoryczną protezą przystosowaną do żywienia liściastego. Żywienie tych zwierząt jest wszystkożerne.
W młodym wieku żywią się głównie roślinami ze względu na brak zębów do zjadania zwierząt. Później żywią się larwami.
Zagrożenia aye-aye
Jak wspomnieliśmy wcześniej, zwierzęta te są zagrożone wyginięciem, ponieważ mają bardzo powolny okres rozwoju i dość mały zasięg. Ponadto wpływają na nie ludzie, ponieważ ekosystemy są niszczone, a kłusownictwo rośnie. Aye-aye jest celem wielu zagrożeń. Do najpoważniejszych zaliczamy niszczenie ich siedlisk, które obniża jakość życia oraz zdolność do rozwoju i polowania.
Polowanie jest czynnością, która generuje wyższy procent zgonów, ponieważ ludzie mają przesądne historie, w których obwinia się ich o przyniesienie pecha z powodu swojego wyglądu. Uważa się, że zwierzęta te są zdolne do przyciągania śmierci tam, gdzie ona występuje. Z tego powodu w niektórych kulturach słowo „aye-aye” jest synonimem złego omenu.
Dla wielu mieszkańców wioski widok oko-oko w pobliżu wioski oznacza, że ktoś umrze. Albo dojdzie do tragedii, albo to samo zwierzę będzie odpowiedzialne za zakończenie życia człowieka w nocy. Aby tak się nie stało, konieczne jest ich zabicie. Trudno jest przekonać dużą grupę ludzi, że to tylko fałszywe przekonanie i że takie czyny zagrażają przetrwaniu gatunku. To głęboko zakorzeniona kultura. Innym powodem ich zabijania jest to, że uważa się je za rodzaj szkodnika upraw.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom możesz dowiedzieć się więcej o aye-aye.