Jednym z gatunków, który stał się inwazyjny w wodach słodkich i środowiskach słonowodnych, jest omułek zebra. Jego potoczna nazwa pochodzi od koloru powłoki, który przypomina certyfikat. Ma jasnobrązowy odcień przecięty ciemnymi zygzakowatymi paskami. Ten małży stał się jednym z gatunków inwazyjnych w różnych ekosystemach i powoduje pewne szkody, jak zobaczymy poniżej.
W tym artykule przedstawimy wszystkie cechy charakterystyczne inwazyjnego gatunku omułka zebra.
Historia jako gatunek inwazyjny
Jest to mniejszy małża niż inne gatunki małży. Osiągają zaledwie 3 cm, jak dorosłe osobniki. Jedną z najbardziej uderzających cech tego gatunku jest to, że osobniki rozwijają się w koloniach. Kolonie te są umieszczane w łóżku, zakrywającym wszystkie luki, a później małże rosną na innych. Oznacza to, że może mieć bardzo dużą gęstość zaludnienia do tysięcy osobników na metr kwadratowy.
Jest to jeden z powodów, dla których stał się jednym z najbardziej znanych gatunków inwazyjnych. Jedną z cech, która pozostaje we wszystkich gatunkach inwazyjnych, jest ich łatwość rozmnażania. Możesz łatwo odróżnić małża zebry po paski obecne na skorupce od którego otrzymuje swoją nazwę zwyczajową. To zwierzę znajduje się na liście 100 najbardziej szkodliwych inwazyjnych gatunków obcych na świecie.
Naturalnym zasięgiem występowania tego gatunku jest Morze Czarne, Kaspijskie i Aralskie. W XIX wieku zaczął się rozszerzać poprzez cieki wodne kontynentu europejskiego, docierając do Wielkich Jezior Stanów Zjednoczonych w 1985 roku, by później zająć Missisipi i wybrzeże Karaibów. Powodem, dla którego ten gatunek jest inwazyjny, jest jego wysoka zdolność reprodukcyjna. Chodzi o to, że tylko dorosły osobnik może wypuścić do środowiska od miliona do półtora miliona larw w ciągu roku.
Gatunek jest nieco bardziej problematyczny z kilku powodów. Pierwsza to przesadny wzrost kolonii, który powoduje uszkodzenia infrastruktury i zmienia skład fitoplanktonu. Ogromny rozwój i zdolności reprodukcyjne wraz z gęstością populacji sprawiają, że jest to gatunek inwazyjny. Do tego należy dodać dużą odporność, jaką ma na różne warunki środowiskowe. Dzięki tym wszystkim cechom były one w stanie w krótkim czasie zająć duże obszary cieków wodnych i jezior.
Żebra jako gatunek problemowy
Tworząc zwarte szyszki osobników, kolonie te mogą powodować uszkodzenie infrastruktury ekosystemu i zmieniać skład fitoplanktonu. Jak wiemy, fitoplankton ma zasadnicze znaczenie dla łańcucha pokarmowego w środowiskach wodnych. Wszystkie te osobniki są zdolne do zatykania rur lub zbiorników wodnych człowieka, co wymaga fizycznej eliminacji okazów. Organizmy te są odporne na chemikalia, takie jak chlor. Dlatego należy je eliminować za pomocą systemów, które miałyby negatywny wpływ na środowisko.
Aby wyeliminować tego typu gatunki inwazyjne, nie chcemy zanieczyszczać środowiska, a jedynie eliminować określone gatunki. Mają niesamowitą zdolność filtrowania wody. Są w stanie przefiltrować do 8.5 litra wody na osobę dziennie. Staje się to nie lada wyzwaniem, jeśli chodzi o eliminację tych populacji. Należy dodać, że przy gęstości zaludnienia, jaką mogą mieć na metr kwadratowy, są one w stanie w sposób ciągły filtrować duże ilości wody.
Ta zdolność filtrowania ma kilka konsekwencji. Z jednej strony zmniejsza się ilość fitoplanktonu obecnego w cieku wodnym. Ma to negatywny wpływ na pozostałe gatunki żywiące się fitoplanktonem. Z drugiej strony sklarowaliśmy wody, które eliminując nadmiar zawieszonych cząstek, mogą mieć krystalicznie czystą wodę. Można powiedzieć, że jest to pozytywna konsekwencja. Ale negatyw jest znacznie gorszy.
Na niektórych obszarach północnej Europy mają już problemy z zanieczyszczeniem rzek i uważają, że omułek zebra jest korzystny dzięki swojej zdolności filtrującej. Jednak posiadanie wody bardzo dobrej jakości jest bezużyteczne, jeśli gatunek ten jest szkodliwy dla innych gatunków wodnych. Okazuje się, że jest to kontrowersja móc zaklasyfikować ten gatunek jako pożyteczny. Do pewnego stopnia może być korzystna dla ludzi, ale nie dla innych gatunków.
Sytuacja omułka zebry w Hiszpanii
Dorosłe osobniki są zdolne do tworzenia kolonii, które rosną jedna na drugiej. To powoduje, że docierają do bardzo gęstych populacji i filtrują się do dużych ilości wody w krótkim czasie. Odporność gatunku jest bardzo wysoka, a jego wysoki współczynnik reprodukcji powoduje bezpośrednie szkody gospodarcze w Hiszpanii. Straty ekonomiczne, jakie ten gatunek spowodował w Stanach Zjednoczonych w okresie 10 lat, przekraczają 1.600 mln euro.
W Hiszpanii Ministerstwo Środowiska przeznaczył 300 milionów na zwalczanie tego gatunku w latach 2003-2006. Gatunek ten został wykryty w dorzeczu rzeki Ebro w 2001 roku. Zagęszczenie osobników było bardzo niskie, ale w kolejnych latach udało mu się rozszerzyć do dorzecza Júcar i Segura. Populacjom tym udało się wrócić do tych z biegu rzeki Ebro i dotrzeć do bazy Undugarra w Vizcaya w 2011 r. Inne miejsca, w których wykryto te okazy, to tama Sobrón w Burgos oraz skocznia hydroelektryczna Puentelarrá. , w Álava.
Na razie rozszerzyli nas w inne miejsca, choć wydaje się, że to tylko kwestia czasu. Ożuł zebry nie jest celowo wprowadzany przez ludzi do rzek, które atakuje. Oznacza to, że dla ludzi to nie przynosi korzyści ekonomicznych.
Istnieje kilka letnich strategii kontroli, które stanowią jasne rozwiązanie problemu. Zastosowanie filtrów zapobiega przedostawaniu się larw do przewodów wodnych, takich jak elektrownie wodne.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom można dowiedzieć się więcej na temat omułka zebry i jego statusu jako gatunku inwazyjnego.