Od wielu lat celem jest zmniejszenie niebezpieczeństwa wyginięcia tego charakterystycznego dla Hiszpanii gatunku. Według IUCN (Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody) ryś iberyjski znajduje się w kategorii zagrożenia „krytycznie zagrożony”.
Po wszystkich wysiłkach związanych z hodowlą w niewoli, badaniami ekosystemów, odbudową siedlisk, świadomością i oznakowaniem miejsc o największym natężeniu ruchu rysia, populacja rysia znacznie wzrasta, a IUCN obniżył poziom zagrożenia do „zagrożonych”.
„Po 15 latach ciężkiej pracy w europejskim projekcie Life+Iberlince jest to powód do dumy” — mówi Miguel Ángel Simón, dyrektor projektu. Początkowo sądzono tylko, że ryś iberyjski można trzymać w niewoli i nie można go ponownie wprowadzić do naturalnych ekosystemów.
Simón komentuje, że było niemałym zaskoczeniem, gdy rok po roku gatunek wykazywał oznaki odbudowy w swoich siedliskach. Dzięki temu projekt zmierzał w kierunku poprawy warunków reintrodukcji rysia do jego siedliska wszystkich osobników urodzonych w niewoli.
W 2010 r. pierwsze wypuszczenie rysia miało miejsce w Kordobie, a rok później w Jaén. Obie reintrodukcje zakończyły się sukcesem, więc populacje można było połączyć. Dopóki istnieje wymiana okazów, ryś może pozostać mniej więcej stabilny. Chociaż nie wolno nam zapominać, że gatunek nadal jest zagrożony wyginięciem. Jest jeszcze wiele do zrobienia, aby przestało tak być.
Na koniec Miguel Simón przypomina, że jeśli chcemy, aby ryś wyszedł z niebezpieczeństwa wyginięcia, musimy potraktować to jako priorytet i uzyskać wsparcie Junta de Andalucía oraz programu Life Unii Europejskiej w kwestiach inwestycji gospodarczych na rzecz jego odbudowy.