Het water dat verschillende parameters en kenmerken heeft die meer of minder belangrijk zijn afhankelijk van het gebruik dat wordt verhoogd. Een van de belangrijkste chemische parameters bij het classificeren van de kwaliteit is de hardheid van water. Hoewel de wet geen limiet stelt aan de hardheid van water en zijn waarden in menselijke consumptie, dit keer enkele indirecte relaties. Het is mogelijk dat het water dat we nodig hebben een hoge hardheid hebben en de norm stelt er geen waarde van vast.
Om deze redenen gaan we dit artikel wijden om u alles te vertellen wat u moet weten over het belang van waterhardheid.
Wat is de hardheid van water
Omdat de wet de hardheid van drinkwater niet beperkt, moeten wetenschappers inschatten wat de gevolgen zijn van drinkwater met een hoge hardheid. Deze parameter van het water heeft diverse gevolgen in een groot aantal dagelijkse processen net als het gebruik voor persoonlijk wassen of wassen. Een van de kenmerken waarmee de waterkwaliteit kan worden geclassificeerd, is de hardheid. Als we water gaan gebruiken voor irrigatie, heb je vast al vaker gezien dat bepaalde planten een bepaalde waterhardheid nodig hebben.
De hardheid van water wordt gedefinieerd als de totale concentratie van calcium- en magnesiumionen die erin aanwezig zijn. Deze twee ionen zijn levende lenskationen en worden het meest aangetroffen in natuurlijk water. Dat wil zeggen, de hardheid van water kan worden gedefinieerd als de som van alle polyvalente kationen die het heeft, hoewel de magnesiumposter veel belangrijker is de globale hardheid van het water.
We vinden vaak dat de hardheid van water wordt bepaald als de massa van calciumcarbonaat en wordt gemeten in milligrammen per liter oplossing. Dit betekent niet dat al het calcium in hard water uit calciumcarbonaat komt. Gewoonlijk wordt de overeenkomst meestal behandeld alsof ze het was. Om de hardheid van een water te berekenen, worden de coëfficiënten gebruikt in relatie tot de massa calcium en de mg met de massa calciumcarbonaat. Als we de relatie daartussen door 10 delen, kunnen we een zeer gebruikte eenheid hebben. Het is de eenheid waarin de hardheid van water wordt gemeten. Ze worden genoemd Franse hydrimetrische graden bekend als GHF of ºfH. Er zijn ook andere eenheden om de hardheid van het water aan te geven, maar deze zijn minder wijdverspreid.
Waarden van waterhardheid
Als een water erg zoet of erg zacht is, heeft het hardheidswaarden lager dan 7ºfH. Deze waarde geeft aan dat ze een concentratie hebben van 70 milligram calciumcarbonaat voor elke liter water. Aan de andere kant zullen we heel hard water hebben als het een hoeveelheid heeft die groter is dan 54ºfH of wat was een concentratie van 540 milligram calciumcarbonaat per liter water.
Als we de Spaanse wateren analyseren, zien we dat er een grote verscheidenheid aan hardheden is. In de wateren die worden toegediend en waarvan de belangrijkste bestemming menselijke consumptie is, vinden we een grote variatie in hardheid. Sommige provincies zoals Segovia of Madrid hebben bijvoorbeeld hardheidswaarden 5ºfH, terwijl het in andere plaatsen zoals Almería 60 kan bereiken. Het belangrijkste is om te weten welke negatieve effecten hard water op het lichaam kan hebben.
De aanwezigheid van bicarbonaten in water betekent dat bij verhitting calciumcarbonaatneerslag kan ontstaan. Dit resulteert in de vorming van kalkhoudende korsten. Je kent het vast al vaak als limoen. In de omgangstaal wordt kalk gebruikt om te verwijzen naar deze witte vlekken die zich vormen bij de gootstenen of op het douchescherm. Deze kalk betekent niet dat hij rechtstreeks uit het water in de aanvoer komt, maar het is een chemische reactie die optreedt tussen calcium en zeep. De hardheid van het water heeft niet alleen invloed op reinigingsproblemen, maar het produceert ook vaste afzettingen in industriële omgevingen die kunnen leiden tot problemen en storingen in boilers, koeltorens en andere apparatuur.
Kalkhoudende korsten worden meestal verwijderd door de omgekeerde chemische reactie op de vorige te veroorzaken. Dat wil zeggen, zodat het weer wordt gevormd tot oplosbaar calcium en bicarbonaat. U kunt een zwak zuur gebruiken, zoals azijnzuur (we kunnen het vinden in azijn) of citroenzuur (we kunnen het vinden in citroensap). Daarom zijn de meeste schoonmaakproducten die voor kalk worden gebruikt, gebaseerd op een product met een licht zure pH.
Negatieve effecten van hard water en hoe dit te elimineren
Als we naar de huiselijke omgeving gaan, zien we dat hard water negatieve effecten heeft zoals de ophoping van korstjes in boilers, cafetaria's, waterleidingen en kachels. Daarom is het nodig om meer zeep en wasmiddel te gebruiken om deze resten te verwijderen. Als we zeep gebruiken om de overblijfselen van het kanaal te verwijderen, moeten we dat weten het zijn alkalimetaalcarboxylaten afgeleid van vetzuren. Dit komt doordat calcium direct kan reageren met zeep. U kunt de reactie gemakkelijk zien als er onoplosbare klonten worden gevormd.
Wat helpt de eigenschappen van zeep te vernietigen, is het schuimvermogen. Hoe harder het water zal zijn, hoe meer shampoo of gel we nodig zullen hebben om hetzelfde schuim te bereiken. Het probleem met het gebruik van meer wasmiddel is hogere economische uitgaven en vervuiling van de water. Een ander nadeel van hard water is dat je ook meer wasmiddel nodig hebt om je kleding te wassen.
Er zijn verschillende methoden nodig om overtollige hardheid uit het water te verwijderen. Het meest eenvoudige is het verwarmen van het water. De hardheid van een water kan alleen worden opgeheven door te verwarmen als het de zogenaamde tijdelijke hardheid is. De tijdelijke hardheid is dat calciumcarbonaat de vorm heeft van calciumbicarbonaat. Deze methode is echter niet goed, omdat kalk wordt opgeslagen in leidingen en boilers. Voor het ontkalken kunt u het beste verschillende chemicaliën gebruiken. Dit zijn meestal de carbonaten van een alkalimetaal die helpen bij het produceren van een chemische reactie.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over de hardheid van water.