Water is een element dat we nodig hebben om te leven en om leven op aarde te hebben zoals we dat nu kennen. De water molecuul Het is samengesteld uit twee waterstofatomen en één zuurstofatoom verbonden door een covalente binding. Dit betekent dat de twee atomen van waterstof en die van zuurstof samenkomen dankzij het feit dat ze elektronen tussen hen delen. De formule voor het watermolecuul is H2O. Het watermolecuul heeft veel kenmerken en het is dankzij het feit dat er talloze processen zijn die aanleiding geven tot de ontwikkeling van leven.
Daarom gaan we dit artikel wijden om u alles te vertellen wat u moet weten over het watermolecuul.
Analyse van het watermolecuul
Als we dit molecuul analyseren, kunnen we zien dat de aanhechtingshoek van de covalente binding tussen waterstof en zuurstof vanaf 104.5 graden is. Dit kan worden bereikt door middel van spectroscopische en röntgenanalyse De gemiddelde afstand tussen waterstof- en zuurstofatomen is van 96.5 uur of, wat hetzelfde is, 9.65 • 10-8 millimeter.
Deze afstanden zijn niet te vergelijken met alles wat het menselijk oog kan zien. De rangschikking van de elektronen in het watermolecuul is wat de elektrische asymmetrie communiceert, aangezien er een ander niveau van elektronegativiteit is tussen waterstof en zuurstof. We noemen elektronegativiteit het vermogen van een atoom om elektronen aan te trekken die in een covalente binding worden gedeeld. We herinneren ons dat een covalente binding er een is die tot stand is gebracht tussen twee niet-metallische atomen.
Omdat zuurstof meer elektronegativiteit heeft dan waterstof, zijn elektronen waarschijnlijk dichter bij het zuurstofatoom dan bij waterstof. Dit komt doordat elektronen negatief geladen zijn. Het feit dat de elektronen voornamelijk naar de zuurstofatomen gaan, zorgt ervoor dat het waterstofatoom een zekere positieve lading heeft. Deze lading wordt de positieve deellading genoemd. Dat van zuurstof wordt de negatieve deellading genoemd.
Het verschil tussen positieve en negatieve elektronen die dicht bij beide atomen liggen, maakt van het watermolecuul een polair molecuul. Dat wil zeggen, het molecuul heeft een deel met een negatieve pool en een ander deel met een positieve pool. Hoewel het hele molecuul neutraal is, ontlenen al zijn fysisch-chemische en biologische eigenschappen aan dit polaire karakter.
Interacties tussen moleculen
Wanneer meerdere watermoleculen heel dicht bij elkaar zijn, zijn ze in staat om een tractie tussen de zuurstofatomen van de moleculen afzonderlijk tot stand te brengen. Dit komt doordat zuurstof een negatieve deellading heeft en een van de waterstofatomen een positieve deellading heeft. Daarom wordt het positieve deel van het ene watermolecuul aangetrokken door het negatieve deel van het andere watermolecuul. Dit type interactie tussen moleculen wordt een waterstofbron genoemd. Het komt veel voor in deze moleculen omdat ze zo geordend zijn elk watermolecuul kan zich associëren met nog 4 moleculen. Dit type interactie vindt plaats met ijs.
De bindingen tussen de waterstofatomen vinden plaats dankzij het feit dat er een atoom is met een negatieve deellading en een waterstof met een positieve deellading. Dit maakt de schakels niet uniek voor het water. Deze interactieverbindingen komen ook voor in stikstof, fluor en waterstof in andere moleculen die eiwitten en DNA bevatten.
Laten we eens kijken wat de fysisch-chemische eigenschappen zijn van het watermolecuul. Onder deze eigenschappen en kenmerken kunnen we de capaciteit en het oplosmiddel benadrukken. We mogen niet vergeten dat water wordt beschouwd als het universele oplosmiddel. Een ander kenmerk van het watermolecuul is zijn hoge soortelijke warmte en zijn verdampingswarmte. Het heeft ook een grote cohesie en adhesie, een abnormale dichtheid en functioneert als een chemisch reagens.
Als we de eigenschappen van water gebruiken, zien we dat het dankzij zijn polaire karakter in staat is om een groot aantal verbindingen erin te verspreiden. Zoals we eerder hebben vermeld, hoewel het hele molecuul neutraal is, is het feit dat het een positief deel en een negatief deel heeft Het geeft de fysisch-chemische eigenschappen waarvoor water zo nodig is voor het leven. Het werkt dus met zouten en andere ionische stoffen waarin het watermolecuul zijn polen oriënteert. Deze oriëntatie van de polen wordt gegeven als functie van de ladingen van twee ionen, waarbij de negatieve pool aan de ene kant en de positieve pool aan de andere kant wordt geplaatst. Bij polaire stoffen zoals ethanol werkt water bijvoorbeeld op een vergelijkbare manier. Het stelt de ene pool tegenover de andere met het tegenovergestelde teken van de substantie.
Eigenschappen van het watermolecuul
Het watermolecuul heeft een hoge soortelijke warmte. Deze soortelijke warmte is niets meer dan de hoeveelheid warmte die moet worden toegediend een gram water om de temperatuur een graad te kunnen verhogen. Aan de andere kant hebben we de verdampingswarmte. Dit is de hoeveelheid damp die op een gram vloeistof moet worden aangebracht, zodat deze in een gram damp kan overgaan. We weten dat het watermolecuul een hoge soortelijke warmte en verdamping heeft dankzij de bruggen die de waterstofatomen verbinden. Dat wil zeggen, om de temperatuur van het water één graad te verhogen, moeten alle moleculen hun trilling verhogen. Om dit te doen, verbreken ze de waterstofbruggen zodat ze een gram vloeibaar water kunnen doorgeven aan een gram stoomwater.
Het feit dat het een hoge waarde van verdampingswarmte heeft, is te wijten aan het feit dat het kan passeren. Een ander kenmerk van het watermolecuul is cohesie. De vraag is de neiging dat twee moleculen moeten worden verenigd. Wederom dankzij de waterstofbruggen van het watermolecuul is de cohesie hoog. Toetreding is de neiging van twee verschillende moleculen om met elkaar te binden. Hierdoor heeft het watermolecuul een hoge adhesie aan verbindingen die ionisch en polair zijn. Dit is de toepassing die plaatsvindt wanneer het gebeurt dat water aan verschillende oppervlakken blijft kleven.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over het watermolecuul.