Vrij bewerkte grond is steeds minder en totaal afwezig in de steden. Dit feit heeft geleid tot de totale verdwijning van boomgaarden in stedelijke gebieden en, belangrijker nog, tot de onmogelijkheid om de ruimte voor het verbouwen van fruit, groenten, bonen en ander voedsel te herstellen. Geconfronteerd met dit probleem hebben we een oplossing van hydrocultuur. Maar dat is niet het enige probleem dat het oplost, aangezien het veel wordt gebruikt door de voedingsindustrie, vooral voor bepaalde voedingsmiddelen, omdat hydrocultuur planten helpt mineralen beter op te nemen. Veel mensen weten het niet wat zijn hydrocultuurtuinen?.
Om deze reden gaan we dit artikel wijden aan het vertellen van alles wat je moet weten over hydrocultuurgewassen en hun kenmerken.
Wat zijn hydrocultuurtuinen?
Hydroponische landbouw, die plaatsvindt in een hydrocultuurtuin, is een methode om planten te kweken waarbij een minerale oplossing in water wordt gebruikt, in plaats van die planten in een tuin te kweken voor gebruik op landbouwgrond. De mineralen die de wortels ontvangen als voedingsstoffen in een vloeibare oplossing die enkele chemische elementen bevat die nodig zijn voor de ontwikkeling van de plant. Het woord hydrocultuur komt van het Griekse woord dat 'het werk van water' betekent.
Deze planten kunnen worden gekweekt in minerale oplossingen of in inerte media zoals gewassen zand, grind of perliet, enz. Immers, onder natuurlijke omstandigheden dient de bodem, de aarde, alleen als reservoir voor minerale voedingsstoffen en is de bodem zelf niet nodig voor plantengroei.
Wanneer bodemvoedingsstoffen oplossen in water, kunnen wortels ze gebruiken, voor: wat bijna elke terrestrische plant hydrocultuur kan worden gekweekt, hoewel de realiteit is dat sommige planten het beter doen dan andere. Tegenwoordig is het een teeltmethode die floreert omdat het erg handig is in landen met barre landbouwomstandigheden. In sommige voedingsmiddelen heeft hydrocultuur tuinieren commerciële normen bereikt, hoewel het ook veel als hobby wordt gebruikt, omdat het je in staat stelt een kleine tuin te creëren, zelfs met restjes en heel weinig ruimte, wat erg handig is in steden.
Kenmerken
Om te zeggen dat elke tuin die met deze techniek is gemaakt een hydrocultuurmethode heeft, is overdreven, maar niet overdreven. Deze opties zijn open en zullen bovendien niet stoppen met groeien met nieuwe voorstellen. Er zijn echter twee duidelijke typen te noemen.
Aan de ene kant staan methoden die simpelweg water gebruiken en de voedingsstoffen die gewassen nodig hebben, zoals diepwatercultuur. Bij de laatste soort de goedkoopste en gemakkelijkst te installeren thuis, de wortels zijn gesuspendeerd in een zuurstofrijke oplossing van water en voedingsstoffen.
Aan de andere kant zijn sommige technologieën gebaseerd op vaste media. Als je voor deze route kiest, heb je de keuze uit vele alternatieven. Sommige zijn substraten van organische oorsprong, zoals overblijfselen van schors of mos, en die met voorkeur voor anorganische opties, zoals schuim of zand.
Soorten hydrocultuurtuinen
Hydrocultuurtuinen produceren vaak snelgroeiend voedsel dat rijk is aan voedingsstoffen. Dit feit gebeurt omdat wie het ook plant, totale controle heeft over de elementen die van invloed zijn op en reguleren plantengroei, zoals vocht, pH, oxidatie en voedingsstoffen.
In ieder geval zijn niet alle hydrocultuursystemen hetzelfde, afhankelijk van hoe je water met voedingsoplossing circuleert, afhankelijk van hoe je substraat gebruikt, kunnen we de boomgaarden in verschillende soorten verdelen. Als we eenmaal weten wat hydrocultuurtuinen zijn, gaan we de verschillende soorten zien die er zijn.
Hydrocultuurtuin met overstromings- en afvoersysteem
In dit systeem worden de planten gekweekt in een tray gevuld met een soort substraat, dat inert (parels, kiezels, enz.) of organisch kan zijn. Deze trays zijn gevuld met voedingspreparaten die de planten opnemen.
Als de planten alle voedingsstoffen hebben opgenomen, laat u de tray leeglopen en vult u deze opnieuw met het voedingspreparaat. De verblijftijd van de oplossing in de tray is afhankelijk van het vermogen van het substraat om water en voedingsstoffen vast te houden.
Hydrocultuurtuin met druppelsysteem met opvang van voedingsoplossing
Deze hydrocultuurtuin maakt gebruik van traditionele druppelirrigatiemethoden. Het verschil is dat het teveel wordt opgevangen en naar behoefte weer in het gewas wordt gepompt. Omdat de tuin op een helling is gebouwd, kan het overtollige worden verwijderd.
DWP hydrocultuurtuin (Deep Water Culture)
Dit hydrocultuur tuinsysteem lijkt erg op het systeem dat in de oudheid werd gebruikt. Plaats de planten in een schaal die in de plas met voedingsoplossing wordt geplaatst. De wortels staan in contact met het water zodat ze de voedingsstoffen kunnen opnemen. Het probleem is dat als het gaat om stilstaand water je moet het van zuurstof voorzien door een pomp te gebruiken, zoals die in een aquarium is geïnstalleerd.
Hydrocultuur tuin NFT (Nutrient FilmTechnic)
Het is het meest gebruikte type hydrocultuurtuin in de industrie. De planten worden in PVC-buizen zonder substraat geplaatst en de oplossing circuleert continu in de buizen door een netwerk van pompen zodat de wortels de voedingsstoffen kunnen opnemen.
Voor- en nadelen
Zoals alles heeft deze manier van plantenveredeling zijn voor- en nadelen. De voordelen zijn:
- ruimtebesparend, de afwezigheid van bouwland, de snelheid van plantengroei, de beheersing van voedingsstoffen die door planten worden opgenomen, enz.
- Kweken met een hydrocultuurtuin is een zeer eenvoudige, schone en efficiënte voedselkweektechniek.
- Als we het vergelijken met de traditionele teelt, heeft het systeem niet veel water nodig.
- Niet alle planten worden met deze techniek gekweekt en sommige reageren beter dan andere.
- In de meeste hydrocultuurtuinen is het noodzakelijk om in het zaaibed te ontkiemen voordat de planten in een tuin worden geïntegreerd.
- Een nauwgezette controle van de voedingsoplossing is noodzakelijk om ervoor te zorgen dat het gewas alle voedingsstoffen krijgt die het nodig heeft voor een goede groei.
Een van de nadelen is dat we meer moeten weten dan wat nodig is om in de tuin te groeien (weten wat de ideale hydrocultuurmethode is, het aandeel voedingsstoffen in het water, enz.), en het gebruik van water is hoger in vergelijking met traditionele gewassen . Kieming moet in het zaaibed worden gedaan vóór hydrocultuur, niet alle soorten planten kunnen goed groeien met dit systeem etc.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over wat hydrocultuurtuinen zijn en wat hun kenmerken zijn.