Scolopendra

Vandaag gaan we het hebben over een groep dieren die behoort tot de stam van geleedpotigen tot de klasse Chilopoden en tot het geslacht van duizendpoten. Het gaat over de scolopendra. Deze dieren worden voornamelijk gekenmerkt door een depressief lichaam op het achterste ventrale deel en een paar antennes. Het zijn organismen van een kleine omvang en staan ​​bekend om hun giftanden om gif te injecteren.

In dit artikel gaan we je vertellen over alle kenmerken, habitat, voeding en reproductie van de scolopendra.

hoofdkenmerken

De scolopendra is een myriapod die bestaat uit een holte op het ventrale dorsum en heeft een paar antennes met tussen de 17 en 30 knokkels. Ze hebben tussen de 21 en 23 paar poten, waaronder veranderde het eerste paar als giftanden die dienen om het gif te injecteren. Dit paar hoektanden worden remklauwen genoemd. Ze zijn over het algemeen klein van formaat, hoewel ze meer dan 30 cm kunnen zijn.

Ze worden beschouwd als kaakgeleedpotigen en hebben kaken met tanden en paddenstoelen. Het voerproces heeft twee paar kaken die dienen om te voeden. De poten zijn meervoudig scharnierend en bestaan ​​slechts uit een enkele tak. Het eerste paar trappen is gemodificeerd als giftige klauwen die worden gebruikt voor de jacht. Aan de andere kant is het laatste paar benen degene die dient als een gevoelig en verdedigend orgaan. Het is langer dan de rest en je gebruikt het niet om te scrollen.

De grootte van de scolopendra varieert afhankelijk van het gebied waar deze zich ontwikkelt. In Europa kan het grootste exemplaar 17 centimeter lang worden. Terwijl de exemplaren die op de Caribische eilanden worden gevonden, deze lengte kunnen verdubbelen. Ze hebben een zeer compleet spijsverteringssysteem. Dit komt omdat ze een spijsverteringssysteem hebben dat begint in de mond en eindigt in de anus. Dit is een van de kenmerken van de duizendpoten. Het spijsverteringssysteem bestaat uit de voordarm, middendarm en einddarm.

Wat het ademhalingssysteem betreft, ze hebben een tracheaal systeem. Dit is gebruikelijk bij de Chilopoden. In de volgorde van de scolopendra's hebben we ademhalingsstigmata dat kunnen communiceren met de buitenwereld en hebben de functie om te kunnen ademen. Deze stempels hebben verschillende buisjes die door het lichaam van het dier lopen. Deze buizen staan ​​bekend onder de naam tracheae en bevinden zich in dezelfde wanden die worden geproduceerd door gasuitwisseling.

Het zenuwstelsel is erg primitief omdat het van het gangliontype is. Dit zijn enkele veranderingen die zijn gegroepeerd in sommige gebieden die kunnen communiceren met het spijsverteringsstelsel. Ze worden aangetast door een centrale zenuwketen die longitudinaal door het lichaam loopt.

Habitat van de scolopendra

Deze dieren zijn nachtdieren en verstoppen zich overdag meestal in struiken, rotsen, boomstammen, bladeren en rotsspleten. Om een ​​hol te maken, bouwen ze galerijen terwijl ze op de grond zijn. Dit is een van de redenen waarom deze dieren de voorkeur geven aan gebieden met een hoge relatieve vochtigheid. Deze hoge relatieve vochtigheid helpt hen om de bodemtextuur zachter te maken en daardoor kunnen ze gemakkelijker graven.

Deze dieren hebben een breed assortiment van woestijngebieden tot naaldbossen. Talloze exemplaren zijn te vinden in plathoutbomen. Dat wil zeggen, deze dieren worden beschouwd als een kosmopolitische soort. Dit betekent dat er over de hele wereld exemplaren van scolopendra zijn. De meeste soorten komen voor in de tropen. Dit komt door het feit dat er in deze gebieden vrij hoge relatieve vochtigheidsniveaus en een zachte bodemtextuur zijn. De enige gebieden waar we dit dier niet kunnen vinden, zijn de poolgebieden.

Er zijn echter enkele soorten met een beperkter verspreidingsgebied. Er zijn enkele soorten zoals de Scolopendra afvallen dat het is alleen bekend in sommige staten van centraal Mexico. Anderen hebben een veel groter verspreidingsgebied omdat ze praktisch overal ter wereld te vinden zijn.

Waar voedt de scolopendra zich mee?

Deze geleedpotigen zijn vleesetende roofzuchtige dieren. Zijn belangrijkste prooi zijn die kleinere insecten zoals lo het zijn vlinders, sprinkhanen, kakkerlakken en kevers en andere geleedpotigen zoals spinnen en schorpioenen. Hoewel niet zo vaak, maken slakken en regenwormen ook vaak deel uit van hun dieet.

Grotere soorten scolopendra hebben een krachtiger gif en kunnen zich voeden met grotere dieren. Sommigen van hen voeden zich met kikkers, hagedissen, muizen, sommige vogelsoorten en sommige soorten slangen.

Volgens wetenschappers gebruiken ze hun antennes om de prooi te detecteren. Er zijn andere wetenschappers die denken dat om de prooi te vangen ze gebruiken het laatste paar poten dat als sensorisch orgaan dient. Dit paar trappen is zwaar bewapend met doornen en spijkers en dient om het lichaam te kunnen trekken en de remklauwen erin te drijven om ze te verlammen of te doden. Zodra de scolopendra zijn prooi heeft gevangen, injecteert hij het gif erin. Maar hij bevrijdt zijn prooi niet, maar houdt hem zo lang mogelijk vast aan zijn tweede kaken en remklauwen. Ze gebruiken de kaken als geheel met de eerste kaken om het lijk te kunnen manipuleren om het op te nemen.

reproduktie

Deze dieren hebben een geslachtelijke voortplanting. Ze zijn ovipaar met een directe ontwikkeling. Dit betekent dat het ei zo uitkomt dat het een juveniel geeft met dezelfde kenmerken als een volwassene, maar als een onvolwassen seksuele ontwikkeling en met een kleinere omvang. De jongen kunnen voor zichzelf zorgen vanaf het moment dat ze uitkomen.

Vrouwtjes hebben een enkele eierstok en deze bevindt zich in het dorsale gebied ten opzichte van het spijsverteringskanaal. Mannetjes kunnen meerdere testikels in de dorsale positie presenteren en zijn degenen die de gameten in een enkel spermiduct afstoten. Het vrouwtje verzamelt de spermatofoor en brengt deze in haar genitale opening naar de spermatheca. Het vrouwtje legt gewoonlijk ongeveer 15 eieren voor elke leg. Het oefent alleen ouderlijke zorg uit tot het uitkomen.

Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over escolopendra.