Een van de bekendste vlinders in Noord-Amerika omdat het een van de meesten is, is de monarch vlinder. Ze kunnen vrij gemakkelijk worden geïdentificeerd vanwege de verscheidenheid aan oranje en zwarte kleuren die ze op hun vleugels hebben als ze volwassen zijn. Het dankt zijn bekendheid ook aan zijn migratieprocessen die een uniek landschap achterlaten. Dit maakt de monarchvlinder tot een van de meest extensief migrerende insecten en het grootste aantal ter wereld.
In dit artikel gaan we je vertellen over alle kenmerken, habitat, voeding en reproductie van de monarchvlinder.
hoofdkenmerken
Het is een van de vlinders die in de winter en in het voorjaar in grote gebieden massaal naar het zuiden trekken. Ze hebben meestal een enkele rondreis die ze nodig hebben om te overleven. Net als bij andere soorten vlinders, werden ze beschreven door de Zweedse natuuronderzoeker Carlos Linnaeus. De wetenschappelijke naam is danaus plexippus en het is a een soort van lepidopteran ditrisio van de familie Nymphalidae.
De afmetingen zijn min of meer een spanwijdte van 9.5 tot 10.5 centimeter. Het gewicht van een monarchvlinder varieert tussen 0.25 en 0.75 gram. Onder de verschillende individuen van deze soort zijn de vrouwtjes degenen met de kleinste maat, maar met een groter aantal donkere aderen op hun vleugels. De mannetjes zijn meestal wat groter en geven bepaalde feromonen af via het midden van een ader in elk van hun vleugels. Deze kenmerken worden vaak gebruikt om beide geslachten binnen individuen te differentiëren.
De migrerende generatie heeft adaptieve eigenschappen ontwikkeld die haar een grote weerstand en een lange levensduur geven. En het is dat een monarchvlinder 9 maanden kan leven. Dit betekent dat ze 12 keer langer meegaan dan de levensduur van andere gewone vlinders. De oranje kleur is erg opzichtig en onderscheidt het van andere, meer algemene soorten.
Monarch vlinder metamorfose
Net als andere vlindersoorten doorloopt deze soort ook enkele fasen van zijn metamorfose. Eerst heeft het de eierfase, dan de rupsfase, het evolueert naar de pop en ten slotte is het al een vlinder. Nadat de eieren uitkomen, komen ze uit om de larven te laten ontstaan. In deze fase brengen ze hun dagen door met eten en dik worden en veranderen in kleurrijke rupsen. Als ze al rupsen zijn, vormen ze een harde beschermzak die hen omgeeft en komen ze in de popfase. Ten slotte komen ze tevoorschijn en vormen ze prachtige volwassen vlinders die bewondering opwekken voor hun kleurenpatroon in zwart, oranje en wat wit.
De duur van elk van deze fasen is afhankelijk van een aantal factoren. Deze factoren zijn voornamelijk de temperatuur en de tijd van het jaar waarin ze zich bevinden. Degenen die meestal het langst in de tijd zijn, behoren tot de migrerende generatie. Het is ook gemaakt onder de algemene generatienaam Methuselah. Deze vlinders kunnen tot 9 maanden leven, waardoor ze de heen-en-terugreis kunnen maken.
Voeding en verdediging van de monarchvlinder
Deze vlinders worden geboren op ecosystemen in de open ruimte. Normaal gesproken zijn deze gebieden graslanden of velden met een grote hoeveelheid kroontjeskruid. Deze melkkwekers zijn hun eerste voedselbasis wanneer ze zich in hun eerste groeifase bevinden. Nadat de eieren uitkomen en hun vorming hebben plaatsgevonden, voeden de larven zich met de eierschaal en de kroontjesplanten waarin ze zijn geboren.
Als ze volwassen zijn, voeden ze zich met een grote verscheidenheid aan bloemen met nectar. Deze nectar is hun fundamentele energiebron om deze migratie uit te kunnen voeren. Dit komt doordat nectar een grote hoeveelheid suikers, vetten en andere voedingsstoffen bevat. De trekroute wordt uitgevoerd door gebieden waar ze een grote overvloed aan bloemen met nectar kunnen vinden. Tijdens de winterslaap in de winter slagen ze erin voldoende vet op te bouwen, zodat ze niet hoeven te eten. Ze moeten echter wel water drinken. Dit is de reden waarom er een groot aantal monarchvlinders kan zijn in gebieden waar ze van water kunnen worden voorzien.
Met betrekking tot de verdediging van deze insecten hebben we hun eigen kleurenpatroon gevonden. Dit kleurenpatroon dient als een waarschuwing voor roofdieren dat ze giftige soorten zijn. Wanneer een diersoort erg opzichtig is, heeft hij de neiging om roofdieren te waarschuwen voor zijn giftigheid. Deze kleuring neemt geleidelijk toe als een evolutionaire strategie van veel soorten. Roofdieren associëren felle kleuren zoals geel, oranje en zwart met gif en onaangename smaken.
Dit afweermechanisme wordt verkregen tijdens het larvale stadium. Ze bereiken dit dankzij de voeding van Asclepias, dit zijn planten met een hoog giftig gehalte. Hoewel deze kleur hen beschermt tegen de meeste roofdieren, verhinderen ze niet dat ze worden opgegeten door sommige soorten die immuun zijn voor dit gif. In deze enkele van de roofzuchtige soorten monarchvlinders hebben we de diksnavelige tigrillo, andere soorten vogels zoals kalenders en sommige muizen die grote doses gif kunnen verdragen. Kalenders hebben geleerd slechts een deel van de borst- en buikspieren eten waar ze een lagere concentratie van het gif hebben. Dit zijn ook mechanismen van aanpassing aan de nieuwe omgeving.
Hoe ze migreren
Ten slotte zijn deze zonnevlinders de hoofdrolspelers van een migratiefenomeen dat over de hele wereld bewondering wekt. Ze zijn in staat duizenden kilometers af te leggen om te ontsnappen aan de ijskoude winter van het noorden van de Verenigde Staten en het zuiden van Canada. Het grootste deel van de populatie van deze vlinders bevindt zich in de Rocky Mountains.
De belangrijkste oorzaak van migratie is om de kou van de winter te kunnen vermijden. Het is een soort evenement dat hoge verwachtingen wekt ondanks het feit dat veel van de vlinders die vorig jaar de reis maakten, zijn overleden. Dus nieuwe generaties weten op de een of andere manier de weg. Dit maakt deze migratie interessant.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over de monarchvlinder.