Vliegtuigen uit de X-serie, waarvan de meeste zijn ontworpen door NASA, dienen van oudsher om vliegtuigen te onderzoeken meest ongehoorde limieten van lucht- en ruimtevaarttechnologie van elk tijdperk. En de laatste, de X-57 Maxwell, zal niet verschillen van de vorige, hoewel het deze keer zal dienen om de kennis en werking van elektrische vliegtuigen te verbeteren.
De X-57 is gebaseerd op een Tecnam P2006T, een licht vliegtuig met twee verbrandingsmotoren, dat geleidelijk zal worden omgebouwd tot een elektrisch vliegtuig. Fase 1 van het project bestond uit het evalueren van de Tecnam P2006T, een apparaat dat NASA heeft gekocht om parameters te hebben waarmee het kan worden vergeleken wanneer het is omgeschakeld naar elektrisch, en aan de andere kant het uitvoeren van de relevante tests van de elektromotoren te gebruiken met een soort vleugel gemonteerd op een vrachtwagen.
De tweede fase zal bestaan uit het vervangen van de motoren uit de P2006T-serie door elektrische motoren die ongeveer de helft van de originele motoren wegen en het maken van de bijbehorende tests om te controleren hoe het vliegt het vliegtuig met hen en zo later gegevens verzamelen om de kenmerken van de standaardversie met de tweemotorige elektrische versie.
Maar de uiteindelijke configuratie van de Maxwell is veel ambitieuzer, aangezien de originele vleugels van de P2006T zullen zijn vervangen door langere en smallere exemplaren waarinIn plaats van twee zullen er niet meer en niet minder dan veertien motoren zijn. Twaalf van hen, zes op elke vleugel, zullen worden gebruikt in combinatie met de hoofdmotoren, die tijdens de start- en landingsfase naar de vleugeltips zijn verplaatst, hoewel ze worden gedeactiveerd zodra het vliegtuig voldoende snelheid heeft bereikt om alleen te vliegen met de belangrijkste motoren; Uw propellers zullen inklappen wanneer ze niet worden gebruikt om de weerstand te verminderen tegen de tegenwind.
Het uiteindelijke doel van de X-57 Maxwell is om te zien of hij, zoals studies zeggen, kan vliegen op dezelfde kruissnelheid als de P2006T waarop het is gebaseerd, maar tussen 75% of 80% minder energie verbruikt. Bovendien zou een bijkomend voordeel zijn dat de bedrijfskosten 40 procent lager zijn dan die van het oorspronkelijke vliegtuig. Vlucht zonder uitstoot van C02 –Hoewel we moeten zien waar de elektriciteit die is opgeslagen in de accu's van het vliegtuig vandaan komt– en praktisch een vrijwel stille vlucht zijn ook zaken die beoordeeld moeten worden vanuit een zeer positieve manier.
In ieder geval er is nog een lange tijd te gaan totdat elektrische voortstuwing populair wordt in vliegtuigen, aangezien het zware gewicht van de batterijen de X-57 een tweezitsvliegtuig zal maken, verliest twee stoelen in vergelijking met de originele P2006T. Maar als we niet meer helemaal verrast zijn om elektrische auto's te zien, zullen we misschien binnenkort ook niet verrast zijn om elektrische vliegtuigen te zien. De naam van Maxwell is trouwens een eerbetoon aan James Clerk Maxwell, de XNUMXe-eeuwse Schotse natuurkundige die de klassieke elektromagnetische theorie ontwikkelde.
Vliegtuigen X
De vliegtuig X zijn een serie Amerikaanse experimentele vliegtuigen (en enkele raketten) die worden gebruikt om nieuwe technologieën te testen en die normaal gesproken strikt geheim worden gehouden tijdens zijn ontwikkeling.
De eerste van deze serie vliegtuigen, de Bell X-1, werd bekend als het eerste vliegtuig dat de geluidsbarrière doorbrak, een mijlpaal behaald in 1947. De daaropvolgende X-vliegtuigen leverden belangrijke onderzoeksresultaten op, maar alleen de Noord-Amerikaanse X-15-raketvliegtuigen uit de vroege jaren zestig verwierven roem vergelijkbaar met de van de X-1.
Vliegtuigen X van nummer 7 tot 12 waren eigenlijk raketten, en sommige andere voertuigen waren onbemand. Van de meeste X-vliegtuigen wordt nooit verwacht dat ze op ware grootte in productie gaan, en er zijn er maar een paar geproduceerd. Een uitzondering is de Lockheed Martin X-35, die streden tegen de Boeing X-32 in het Joint Strike Fighter Program en werd de F-35 Lightning II.