Zoals we al weten, heeft onze planeet elk jaar minder oppervlakte bedekt met ijskappen. Stijgende temperaturen op aarde als gevolg van het toegenomen broeikaseffect veroorzaken grote schade aan natuurlijke ecosystemen die afhankelijk zijn van ijs om te overleven. De gevolgen van de dooi zijn ernstiger dan u denkt. Daarom gaan we dit artikel wijden om u alles te vertellen wat u moet weten gevolgen van de dooi.
Als je meer wilt weten over dit onderwerp, is dit jouw bericht.
Krimpende ijskappen
De situatie waarin de planeet vroeger leefde met betrekking tot nu is heel anders. Als gevolg van de opwarming van de aarde vordert het noordpoolgebied tot een totale dooi met twee of drie keer de snelheid van de rest van de wereld. IJs speelt een cruciale rol voor tal van diersoorten, zoals ijsberen. Meestal in de maand september is er een grotere terugtrekking van de ijskappen. Vandaag, tijdens deze maanden, is de dikte van de ijskappen tot de helft teruggebracht.
De belangrijkste reden waarom de ijskappen elk jaar sneller afnemen, is te wijten aan de warmtetransportketen vanuit Ecuador. Deze versnelling van de opwarming van de aarde zal een zomer veroorzaken waarin er binnenkort geen ijs meer zal zijn in het noordpoolgebied.
Vergeleken met enkele decennia geleden spreken we van meerjarig ijs. Dit type ijs wordt gevormd en kan na het verstrijken van de seizoenen en de jaren blijven bestaan. Op deze manier worden ijslagen gevormd als lagen waaruit een grote hoeveelheid informatie kan worden gehaald. Met de stijging van de jaartemperaturen is het echter elk jaar warmer dan de vorige. Om deze reden is bijna al het ijs te zien dat dit eerste jaar te zien is. Dat wil zeggen dat het zich tijdens het huidige seizoen heeft gevormd en dat het waarschijnlijk zal verdwijnen met de tijd van de dooi.
Het ijs dat zich vormt in een winterzon heeft een veel kleinere dikte dan het ijs dat jaar na jaar vormt en blijft bestaan. Door een kleinere dikte te hebben, als de temperatuur iets hoger is dan normaal, kan het waarschijnlijk in slechts één zomer smelten.
Gevolgen van de dooi
Zoals verwacht, als een ecosysteem al zijn interacties heeft gesmeed, zowel op het niveau van flora en fauna, bacteriën en schimmels, is het niet erg gek om te denken dat de gevolgen van ontdooien rampzalig kunnen zijn. We gaan de gevolgen van de dooi een voor een analyseren.
Afname van het aardse albedo
Allereerst moeten we weten wat albedo is. De gevolgen van de dooi op grote schaal zijn behoorlijk dramatisch voor onze planeet. Hoewel veel mensen het niet noemen, weten ze dat albedo een zeer belangrijke factor is voor het broeikaseffect. Het is het percentage zonnestraling dat het aardoppervlak weerkaatst of terugkeert naar de atmosfeer.
Zoals we weten heeft de zon overdag veel zonnestralen richting de aarde. Deze hoeveelheid zonnestralen op het aardoppervlak en, Afhankelijk van de kleur van het oppervlak, zal het meer of minder zonnestraling terugsturen naar de atmosfeer. De lichtste kleuren, waarvan wit de meeste is, zijn verantwoordelijk voor het weerkaatsen van die invallende zonnestraling. Het is logisch om te denken dat een van de gevolgen van de dooi de vermindering is van de hoeveelheid zonnestraling die wordt gereflecteerd, omdat het ijs dit al zal reflecteren. Integendeel, de zee ontsnapt aan het absorberen van warmte door een donkerdere kleur te hebben. Laten we niet vergeten dat zwart warmte absorbeert.
Als de ijskappen verdwijnen, zou de vermindering van albedo leiden tot een nog grotere warmte-vasthouding van het aardoppervlak en een grotere stijging van de mondiale temperaturen. Opgemerkt wordt dat, als het zee-ijs verdwijnt, de sneeuw aan de kust smelt tijdens de lente veel sneller. Dit komt doordat de luchtmassa's warmer zijn en uit de heldere zee komen.
Stijgende zeespiegel
We moeten het smelten van het noordpoolgebied niet verwarren met het smelten van Antarctica. De Arctische dooi bevindt zich niet op een landoppervlak. Dat wil zeggen, als het ijs aan de noordpool smelt het zeeniveau wordt niet beïnvloed. We kunnen dit feit verifiëren wanneer we een glas water met ijs doen. Als het ijs volledig smelt, zien we dat het waterniveau in het glas hetzelfde is. Dit komt doordat het ijs een hoger volume heeft maar een lagere dichtheid. Dat wil zeggen, het neemt een grotere ruimte in beslag en bevat minder water. Op zo'n manier dat het, wanneer het smelt, het ingenomen volume vervangt door de hoeveelheid water die het had verzameld.
Een van de gevolgen van de ernstigste dooi is echter het smelten van de poolijskappen van Antarctica. In dit geval bevindt het ijs zich boven een landoppervlak. Op zo'n manier dat, als het ijs smelt, al die grote hoeveelheid vastgehouden water uiteindelijk de zeespiegel doet stijgen.
Toename van methaanemissies
Methaangas is een van de broeikasgassen die de meeste warmte kunnen vasthouden. Als het ijs op de noordpool tijdens de zomermaanden volledig smelt, kunnen alle watermassa's opwarmen tot ongeveer 7 graden, waardoor een grotere hoeveelheid zonnestraling wordt geabsorbeerd. In dit geval is er al ijs dat zonnestraling kan reflecteren. Om deze reden bereikt het de zeebodem en verhoogt het de uitstoot van methaangas dat in de permafrost wordt vastgehouden.
Permafrost is grond die jarenlang bevroren blijft. Dit is wat we eerder noemden toen we het hadden over meerjarig ijs.
Straalstroom
Deze jetstream is wat scheidt de noordpool van luchtmassa's op de lagere breedtegraad. Smeltend ijs in dit gebied vertraagt de jetstream. Dit zorgt ervoor dat meteorologische systemen zoals droogtes, overstromingen en hittegolven een grotere frequentie en intensiteit hebben. Als dit effect na verloop van tijd aanhoudt, kan de wereldvoedselproductie ernstig in gevaar komen.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten komt over de gevolgen van de dooi.