We gaan door met onze dagelijkse klusjes in deze samenleving op basis van een systeem dat natuurlijke hulpbronnen met grote sprongen verbruikt, waarvan we de slijtage die het veroorzaakt nauwelijks kunnen meten. Explodeert onevenredigheid in evenwicht met de natuur en de planeet weten we niet eens welke gevolgen ze zullen hebben op lange, middellange of, zoals we nu weten, korte termijn.
Een gigantische spleet in de Antarctische ijskap heeft de afgelopen 20 maanden met 6 kilometer gestegen, dat een oppervlakte van 6.381 vierkante kilometer zou kunnen veroveren, iets minder dan bijvoorbeeld de provincie Madrid.
Afbeeldingen van de Larsen C-ijsplaat gemaakt door de Terra-satelliet NASA toont een lijn die nu 128 kilometer lang is, volgens een rapport van het Amerikaanse lucht- en ruimtevaartagentschap. Een deel van de ijskap, de vierde grootste van het continent, zou kunnen afbreken.
Wetenschappers werken eraan om de onmiddellijke veranderingen te begrijpen die de grote kloof zou veroorzaken en waardoor deze zo snel in omvang toeneemt. Project MIDAS, een Britse groep die zich toelegt op studie van de Larsen C ijsplaat, geeft aan dat klimaatverandering de structuur van het ijs heeft veranderd, wat zou kunnen bijdragen aan de mogelijkheid van een totale ineenstorting.
De Larsen B-ijsplaat stortte al in 2002 in en is de afgelopen jaren verzwakt. Wetenschappers die Antarctica bestuderen, hopen dat breekt definitief in minder dan een decennium.
Er valt niet veel na te denken over de gevolgen van het afbreken van een ijskap van gigantische afmetingen en dat is ook de reden ken de effecten van klimaatverandering over de hele planeet. Een balans die ervoor zorgt dat het leven rustig doorgaat, maar met de werking van de hand van de mens ...