In het grootste oceaangebied waar de snelheid van zuurstof is zo zwak dat het niet kan worden gemeten, de zweep ontsnapt richting de atmosfeer. Gelegen in de Stille Zuidzee, draagt deze regio grotendeels bij aan het verlies van de wereldwijde oceaanmassa. In een studie gepubliceerd in Nature, sommigen wetenschappers ze specificeren de belangrijkste mechanismen die in het spel zijn.
De menselijke verstoring van de cyclus van stikstof- is bijzonder belangrijk. Antropische stromen, gerelateerd aan industrie en meststoffen chemicaliën, zijn net zo belangrijk als natuurlijke stromen. Industriële activiteiten stoten 90 miljoen ton oxide uit stikstof- (Nox) en ammoniak (NH3) per jaar naar de atmosfeer. Chemische meststoffen verspreiden 80 miljoen ton chemische verbindingen stikstof- op aarde per jaar.
Begrijp de cyclus van stikstof- is een sleutelfactor bij het voorspellen van de reactie van de oceaan in de cambio klimaat, omdat het een van de levensbeperkende voedingsstoffen is in oceanen. De uitwisselingen van plaag worden gedomineerd door microbiële transformaties, de biomassa het alleen kunnen assimileren in de vorm van mineralen (NO3- en NH4 +).
In de oceaan zijn er gebieden met een minimum van zuurstof (OMZ) waar microben verschillende bronnen van kunnen gebruiken stikstof- opgelost. Ze produceren broeikasgassen zoals oxyde salpeterzuur, of azote-protoxide (N2O), 300 keer krachtiger dan CO2, dat vervolgens wordt vrijgegeven in de atmosfeer.
Meer informatie - Kalk vermindert CO2 en zuurgraad in de oceanen