Een van de vervuilingsprocessen die behoorlijk problematisch is vanwege zijn manier van handelen, is de Bioaccumulatie. Bioaccumulatie als zodanig wordt gedefinieerd als het proces van geleidelijke afzetting gedurende een bepaalde tijd van de chemische stof in het organisme van een levend wezen. Dit soort opname kan optreden omdat het product sneller wordt opgenomen dan het kan worden gebruikt of omdat het niet kan worden gemetaboliseerd. Wat de reden ook is, als het product dat zich ophoopt schadelijk is, kan het een probleem worden voor de gezondheid van mens en milieu.
In dit artikel gaan we u alles vertellen wat u moet weten over bioaccumulatie, hoe het plaatsvindt en wat de kenmerken zijn.
hoofdkenmerken
Er moet rekening mee worden gehouden dat Bioaccumulatie het hoeft geen negatief te zijn als de verbinding die zich ophoopt niet schadelijk is. De meeste producten die zijn vernoemd naar het bioaccumulatieproces, zijn echter meestal schadelijk voor de gezondheid of het milieu. Sommige producten, zoals kwik, kunnen zich ophopen in weefsels en als het een element is dat schadelijk is voor de gezondheid. Veel van de chemische verontreinigende stoffen die bioaccumulerend zijn, komen uit vele bronnen en hopen zich op uit levende wezens. Zo worden grote hoeveelheden pesticiden die we in de landbouw gebruiken om ongedierte te voorkomen, vastgehouden door organismen en door de voedselketen gevoerd.
Meteorologische verschijnselen zoals regen kunnen het land dat onlangs is behandeld met pesticiden, wassen. Het is hier waar het fenomeen van oppervlakte- en ondergrondse afvoer ervoor zorgt dat deze chemicaliën zich ophopen in beken, rivieren, estuaria en uiteindelijk in de zee. Om deze ecosystemen te bereiken waar flora en fauna levende hoeveelheid meststoffen komt in contact met deze levende wezens en het hele ecosysteem. Als het product dat zich ophoopt, zoals in dit geval, schadelijk is, kan het problemen veroorzaken in de voedselketen en in de gezondheid van levende wezens.
Een andere van de belangrijkste bronnen van giftige verontreinigende stoffen waardoor bioaccumulatie plaatsvindt, is afkomstig van industriële schoorstenen en auto-emissies. Alle voertuigen die op fossiele brandstoffen worden verbrand en broeikasgassen uitstoten, zullen zich in de atmosfeer opstapelen en in de vorm van neerslag naar de aarde terugkeren. Opzettelijke lozing van dit afval in rivieren het is ook een andere bron van chemische verontreinigende stoffen en produceert bioaccumulatie.
Bioaccumulatie en biomagnificatie
Als verontreinigingen eenmaal in het water of de bodem zitten, kunnen ze gemakkelijk in de voedselketen terechtkomen. Ze beginnen voornamelijk via fytoplankton binnen te komen. Het fytoplankton begint zich te verspreiden en wordt doorgegeven aan andere individuen die tot het zoöplankton behoren. Hier kun je het punt vinden dat stap voor stap omhoog gaat tot je de top van de voedselpiramide bereikt. Vaak is het einde van de voedselketen de mens.
We keren terug naar het voorbeeld van kwik. Als mensen de wateren van rivieren, meren en alle bronnen van water vervuilen, dat aan het einde stromen ze de zee in en komen ze in contact met de levende wezens daar. Deze levende wezens zullen fytoplankton- of zoöplanktonvoedsel in hun lichaam introduceren. Van deze organismen gaan ze door de voedselketen totdat de mens ze opeet.
Hoewel de hoeveelheid verontreinigende stoffen klein genoeg kan zijn om geen schade te berokkenen verderop in de voedselketen, lopen de concentraties op naarmate ze zich opstapelen. Zo is de bioaccumulatie die optreedt dat het uiteindelijk ernstige schade kan toebrengen aan de hogere organismen van de voedselpiramide. Dit fenomeen staat bekend onder de naam biomagnificatie.
Bioaccumulatie en DDT
Een van de klassieke voorbeelden van bioaccumulatie die tot biomagnificatie hebben geleid, deed zich voor met het insecticide dat bekend staat als DDT. Dit insecticide hielp muggen en ander insectenplagen te bestrijden en was zeer effectief. De regen droeg dit insecticide echter met de waterstromen van het product naar de meren en oceanen. De verontreinigende stof hoopt zich op in elk organisme en wordt biomagnified. Dit alles werd uitgevoerd door de voedselketen totdat deze de hoogste niveaus bereikte. Een van de voorbeelden
Van de roofdieren die het slachtoffer waren van de bioaccumulatieprocessen, waren roofvogels en zeevogels. Deze vogels zijn onder meer Amerikaanse zeearenden en visarenden, slechtvalken en bruine pelikanen. De reigers raakten ook beschadigd door inneemtijden in hun dieet. Het gehalte van dit insecticide dat werd aangetroffen in de schalen van de eieren van deze vogels was erg hoog. Dit verklaarde waarom hun schelpen erg zwak waren en toen de ouders zelf probeerden ze uit te broeden, braken ze uiteindelijk de eieren en stierven de kuikens. Dit is hoeveel van de populaties van deze vogels begonnen te dalen.
Om deze problemen te verlichten, werd DDT ten slotte volledig geëlimineerd en werd het in 1972 door de rest van de wereld verboden. er zijn talrijke vorderingen gemaakt bij het terugvinden van deze roofvogels.
Is het gevaarlijk voor mensen?
Het is een van de vragen die de meeste mensen zichzelf stellen. Bioaccumulatie en biomagnificatie van giftige verontreinigende stoffen kunnen de menselijke gezondheid in gevaar brengen. Als mensen uiteindelijk organismen consumeren die zich op een relatief hoge positie in de voedselketen bevinden, worden we blootgesteld aan hoge doses van enkele schadelijke chemicaliën die zich ophopen via de voedselketen.
Zwaardvis, haai en tonijn hebben bijvoorbeeld vaak grote hoeveelheden kwik verzameld. Veel van de zogenaamde blauwe vissen hebben de neiging om hoge concentraties polychloorbifenylen te hebben. Dit chemische middel wordt ook bioaccumuleerd, maar in het menselijk lichaam.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten komt over wat bioaccumulatie is en wat de gevolgen zijn voor mens en milieu.