Ter gelegenheid van het 25-jarig jubileum van de Kernramp in Tsjernobyl 10 persoonlijkheden die de onderscheiding als novice-vredesonderscheiding hebben verkregen, hebben hun standpunt tegen de nucleaire energie.
Ze stelden een brief op aan de presidenten en autoriteiten van de staten die kernenergie ontwikkelen en gebruiken als energiebron. 31 regeringen waren de ontvangers van deze brief met het verzoek om af te zien van kernenergie.
De landen zijn: Argentinië, Armenië, Brazilië, België, Bulgarije, Frankrijk, Japan, Pakistan, Polen, Republiek Korea, Slowakije, Oekraïne, Verenigd Koninkrijk, Spanje, Zwitserland, Hongarije, Mexico, Nederland, Slovenië, Litouwen, Roemenië, Zuid Afrika, India, Finland, Tsjechië, Taiwan, Zwitserland, China, Canada, Duitsland, Rusland en de Verenigde Staten.
De tekst van de brief is als volgt:
OPEN BRIEF
26 2011 de abril
Aan: wereldleiders
Van: Nobelprijswinnaars voor de vrede
De Nobelprijswinnaars voor de vrede vragen wereldleiders om hernieuwbare energie te verkiezen boven kernenergie.
Op de XNUMXe verjaardag van de nucleaire ramp in Tsjernobyl in Oekraïne - en bijna twee maanden na de aardbeving en tsunami die Japan verwoestten - roepen wij, de ondergetekende Nobelprijswinnaars voor de vrede, u op om te investeren in een veiligere en vreedzamere toekomst, en wij engageren ons voor de gebruik van hernieuwbare energiebronnen. Het is tijd om te erkennen dat kernenergie geen schone, veilige of goedkope energiebron is.
We maken ons grote zorgen over de levens van mensen in Japan, die gevaar lopen door nucleaire straling in de lucht, het water en het voedsel als gevolg van de ineenstorting van de kerncentrale van Fukushima. Wij zijn er vast van overtuigd dat als de wereld het huidige gebruik van kernenergie opgeeft, toekomstige generaties mensen over de hele wereld - en de Japanners, die al te veel hebben geleden - in meer vrede en veiligheid zullen leven.
“Vijfentwintig jaar na Tsjernobyl zeggen sommige mensen dat de zaken omhoog gaan. Ik ben het daar niet mee eens ', zegt Mykola Isaiev, een van de' vereffenaars 'van Tsjernobyl, mensen die verantwoordelijk zijn voor het opruimen van de gevolgen van de ramp. "Onze kinderen zijn ziek van het eten van besmet voedsel en onze economie is vernietigd." Isaiev zegt dat hij zich kan verhouden tot de vereffenaars die nu in Japan werken. Net als hij hebben ze zich waarschijnlijk niet zoveel afgevraagd over de veiligheid van kernenergie.
Denk eens aan de woorden van een koopman in Kesennuma, een van de steden die de ergste gevolgen van de tsunami langs de noordoostkust heeft ondergaan: “Dat stralingsding is buitengewoon eng. Het is voorbij een tsunami. Er is een tsunami te zien. Dit is niet te zien ”.
De trieste realiteit is dat de nucleaire stralingscrisis in Japan opnieuw kan voorkomen in andere landen, zoals het al is gebeurd in Tsjernobyl, in de voormalige Oekraïense Socialistische Sovjetrepubliek (1986), Three Mile Island in de Verenigde Staten (1979) en Windscale / Sellafield in het VK (1957). Nucleaire ongevallen kunnen het gevolg zijn van natuurrampen - zoals aardbevingen en tsunami's - maar ook van menselijke fouten en nalatigheid. Mensen over de hele wereld vrezen ook de mogelijkheid van terroristische aanslagen op kerncentrales.
Maar straling is niet alleen gerelateerd aan een nucleair ongeval. Elke schakel in de nucleaire brandstofketen geeft straling vrij, afkomstig van uraniumwinning, en gaat dan generaties door, omdat nucleair afval plutonium bevat dat duizenden jaren giftig zal blijven. Ondanks jaren van onderzoek zijn landen met kernenergieprogramma's zoals de Verenigde Staten er niet in geslaagd de uitdaging aan te gaan om een veilige opslag voor "verbruikte" nucleaire brandstof te vinden. Ondertussen wordt er elke dag meer nucleaire brandstof gegenereerd.
Voorstanders van kernenergie moeten onder ogen zien dat deze programma's de ingrediënten zijn voor het maken van kernwapens. Dit is inderdaad de onderliggende zorg als het gaat om het nucleaire programma van Iran. Het feit dat de nucleaire industrie deze enorme dreiging liever negeert bij het nastreven van kernenergie, wil niet zeggen dat het probleem eenvoudigweg verdwijnt omdat het wordt geminimaliseerd of genegeerd.
Het moet ook de grimmige economische realiteit van atoomenergie onder ogen zien. Kernenergie concurreert op de open markt niet met andere energiebronnen, simpelweg omdat het dat niet kan. Kernenergie is een exorbitant dure energieoptie die doorgaans door belastingbetalers wordt gefinancierd. De nucleaire industrie heeft uitgebreide overheidssubsidies - belastinggeld - ontvangen voor het afsluiten van verzekeringen, maximale aansprakelijkheidslimieten en verzekeringen voor schoonmaak- en ziektekosten. Dit publieke geld kunnen we op een meer verantwoorde manier investeren in nieuwe energiebronnen.
Er zijn momenteel meer dan 400 kerncentrales in de wereld - vele op plaatsen met een hoog risico op natuurrampen of politieke onrust. Deze fabrieken zorgen voor minder dan 7% van de totale energievoorziening in de wereld. Jullie, wereldleiders, kunnen samenwerken om die kleine hoeveelheid energie te vervangen door andere momenteel beschikbare, gemakkelijk toegankelijke, zeer veilige en goedkope energiebronnen om ons te bewegen naar een toekomst zonder kolen en kernenergie.
We kunnen natuurrampen zoals die net in Japan niet stoppen, maar samen kunnen we betere beslissingen nemen over onze energiebronnen.
We kunnen fossiele brandstoffen en kernenergie geleidelijk afschaffen en investeren in een schone energierevolutie. Het is al onderweg. Wereldwijd is er de afgelopen vijf jaar meer energie afkomstig van wind- en zonne-energie dan van kerncentrales. De wereldwijde inkomsten uit zon, wind en andere hernieuwbare energiebronnen zijn in 35 met 2010% gestegen. Investeren in deze hernieuwbare energiebronnen zal ook banen creëren.
Hernieuwbare energiebronnen zijn een van de belangrijkste sleutels tot een vreedzame toekomst. Dat is de reden waarom zoveel mensen over de hele wereld - vooral jonge mensen - niet wachten op regeringen om de verandering door te voeren, maar zelf al stappen in die richting ondernemen.
Door zich in te zetten voor een toekomst met minder koolstof en zonder kernenergie, kunnen landen samenwerken en de groeiende en steeds invloedrijkere wereldburgersbeweging uitbreiden die de verspreiding van kernwapens verwerpt en hernieuwbare energiebronnen ondersteunt. We vragen je om je bij hen aan te sluiten en een krachtige erfenis te creëren die niet alleen toekomstige generaties beschermt en ondersteunt, maar ook onze eigen planeet.
Atentamente,
Betty Williams, Ierland (1976)
Mairead Maguire, Ierland (1976)
Rigoberta Menchu Tum, Guatemala (1992)
Jody Williams, Verenigde Staten (1997)
Shirin Ebadi, Iran (2003)
Wangari Maathai, Kenia (2004)
Aartsbisschop Desmond Tutu, Zuid-Afrika (1984)
Adolfo Pérez Esquivel, Argentinië (1980)
José Ramos Horta, president, Oost-Timor (1996)
Zijne Heiligheid de Dalai Lama (1989)
BRON: Greenpeace.org