Pustynie to dość powszechne regiony ekologiczne na naszej planecie, które mogą występować zarówno w klimacie gorącym (pustynie gorące), jak i zimnym (pustynie zamarznięte) i charakteryzują się skrajnym brakiem wilgoci. W tych miejscach deszcz jest rzadki lub nieobecny, więc gleba jest sucha, sucha i twarda. Nie przeszkadza to jednak obecności flory i fauny, czyli roślin i zwierzęta pustynne przystosowane do tak trudnych warunków życia.
W tym artykule opowiemy o cechach i metodach przetrwania zwierząt pustynnych.
Zwierzęta pustynne
Wbrew temu, co sądzono, zwierzęta pustynne nie są rzadkością, chociaż nie są bardzo zróżnicowane, zwłaszcza w porównaniu z szeroką gamą stworzeń zamieszkujących inne obszary, takie jak dżungle i lasy. Dzieje się tak, ponieważ roślinność pustynna ma mało wody, w której może się rozwijać, więc rośnie wolniej i często jest bezlistna zwierzęta mają niewielkie szanse na ochronę przed słońcem i wiatrem. Wiatr, który jest głównym źródłem erozji.
Zwierzęta pustynne są częścią niesamowitej fauny naszej planety i są tak samo dotknięte zmianami klimatycznymi i zanieczyszczeniami, jak każdy inny organizm w jakimkolwiek innym środowisku, ponieważ przystosowały się przez miliony lat do warunków ich obecnego życia. . Pomimo tego, że na pustyni, na szczęście dla nich, życia ludzkiego jest niewiele.
Wielbłąd
Garb wielbłąda zawiera niezbędne tłuszcze do utrzymania energii organizmu. Wielbłąd jest kultowym zwierzęciem środowiska pustynnego. Są tak przystosowane do trudnych warunków życia w tych przestrzeniach, że mogą wypij około 180 litrów wody na raz i wytrzymaj do 10 dni bez spróbowania ani kropli.
Mają charakterystyczny garb na środku grzbietu i mogą być proste (dromader) lub dromader (wielbłąd dwugarbny). Tzw. garb wbrew pozorom nie jest rezerwą wody, ale niezbędnym tłuszczem do utrzymania energii organizmu. Jest to zwierzę, które potrafi wytrzymać duże odległości, dlatego jest wykorzystywane jako zwierzę juczne przez mieszkańców Sahary i okolic.
Skorpion
Skorpiony odstraszają swoją ofiarę, wstrzykując jad w ogon za pomocą żądeł. Łańcuchy pokarmowe na pustyniach są bardziej bezużyteczne niż w innych siedliskach, ponieważ gatunki są rzadkie, a drapieżniki rzadko dostają drugą szansę. Z tego powodu, myśliwi, podobnie jak skorpiony, ewoluowali, by zaskakiwać zdobycz i wstrzykiwać jad przez kolce na ich ogonach lub chwytając ofiarę silnymi szczypcami na czole. Te pajęczaki obfitują w pustynne biomy, w tym niektóre z najbardziej jadowitych znanych gatunków.
Grzechotnik
Jad Grzechotnika jest to najniebezpieczniejszy ze wszystkich węży północnoamerykańskich. Często spotykany w amerykańskich klimatach pustynnych, chociaż preferuje siedliska przybrzeżne i zalesione, ten wąż jest znany z dźwięku, jaki wydaje ogonem, który na końcu ma dźwięk grzechotania, od którego pochodzi jego nazwa.
W odpowiednich warunkach grzechotniki mogą dorastać do 2,5 metra długości i ważyć do 4 kilogramów. Jego potężny, toksyczny dla krwi jad jest najniebezpieczniejszym ze wszystkich węży północnoamerykańskich.
Pies Dingo
Dingo to podgatunek wilków. Ten psowaty z północy Australii stanowi realne zagrożenie dla dzieci i gatunków udomowionych, ponieważ pomimo tego, że jest mieszkańcem pustyni, Zwykle zbliża się do obszarów miejskich w poszukiwaniu pożywienia.
Był to podgatunek wilka o żółtawym futrze i cechach zbliżonych do współczesnych psów. Większość ich życia to samotność, ale czasami tworzą grupy, których celem jest socjalizacja i reprodukcja.
struś na saharze
Struś saharyjski jest zwierzęciem krytycznie zagrożonym.. Znany również jako struś rdzawoszyi, jest częstym mieszkańcem łąk i pustyń Afryki Północnej. Jest najsilniejszym ze wszystkich podgatunków strusia, najbardziej odpornym na brak wody i najszybszym biegaczem.
Swoją nazwę zawdzięcza różowemu kolorowi szyi i nóg, ale reszta jego futra jest czarna, a końcówki skrzydeł są otoczone białymi frędzlami. Jest to jednak zwierzę zagrożone wyginięciem, z którego pozostało tylko kilka okazów.
Coyote
Najbardziej znany ze swojego kreskówkowego wyglądu, kojot to mięsożerny psowaty żyjący na pustyniach Ameryki Północnej i Środkowej. Kojoty to wyjątkowo samotne stworzenia, które żyją około sześciu lat, mają szare futro pokrywające wyjątkowo chude ciała i na pierwszy rzut oka wydają się niedożywione. Jednak jego dieta jest wszystkożerna i może jeść owoce, padlinę, małe gatunki, ściółkę i małe owady.
Charakterystyka zwierząt pustynnych
Wiele zwierząt chowa się pod piaskiem w poszukiwaniu świeżości w głębinach. W ciągu milionów lat ewolucji zwierzęta pustynne rozwinęły różne zdolności fizyczne, biochemiczne lub behawioralne, które pozwalają im przetrwać i rozmnażać się w trudnych siedliskach, takich jak pustynie. Jest mniej zróżnicowany i mniej obfity niż inne ekosystemy lądowe i składa się głównie z owadów, pajęczaków, gadów, ptaków i niektórych ogólnie mniejszych ssaków.
Wiele z tych zwierząt prowadzi nocny tryb życia., kiedy zachodzi słońce i temperatura znacznie spada. Z tego powodu w ciągu dnia chowają się wśród najbogatszej roślinności (kaktusy i krzewy) lub pod piaskiem, szukając chłodu głębin. Często mają również izolację, aby chronić się przed słońcem i suchością lub magazynować wodę w różnych narządach ciała przez długi czas bez wody.
Ze względu na niską zawartość materii organicznej, dobrze znana jest przewaga drapieżników i padlinożerców; co do roślinożerców, koczowników i włóczęgów.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom dowiesz się więcej o zwierzętach pustynnych, ich cechach i metodach przetrwania.