Syndrom pustego lasu to tak zwane lasy, których populacja jest niezwykle niska, nie ma młodych drzew, nie ma okazów innych form życia zwierzęcego i roślinnego. Dzieje się tak, ponieważ jest to rodzaj wyginięcia, ale cichszy.
Chcesz dowiedzieć się więcej o „pustych lasach”?
Syndrom pustego lasu
Nazwę tę biologowie nadali tym obszarom nadrzewnym, które mają niewiele młodych drzew lub kilka populacji. To wskazuje wyginięcie gatunku na tym obszarze. W tych miejscach naturalny cykl, w ramach którego gatunek odradza się, zatrzymał się i załamał z powodu braku równowagi ekologicznej i utraty interakcji, która umożliwia gatunkowi życie i rozwój.
Interakcje między żywymi istotami są niezbędne w ekosystemach do wymiany ciągłego przepływu materii i energii. Dzięki tym interakcjom ekosystemy rozwijają się wokół stabilnej równowagi. Kiedy wpływają zewnętrzne siły zewnętrzne systemu, równowaga, która została utworzona między interakcjami tworzących go gatunków, zostaje zerwana, a mechanizm działania ekosystemu zanika.
Te interakcje są często korzystne dla obu istot żywych i tworzą z natury tak zwane „sieci wzajemności”. Kiedy te sieci są niszczone przez brak lub spadek któregokolwiek z komponentów sieci, powodują cicha śmierć ekosystemu znany jako „syndrom pustego lasu”.
Potępione lasy
Te lasy, których równowaga została zachwiana są skazani na śmierć, ponieważ potrzebują interakcji między żywymi istotami. Lasy, w których są rośliny, ale nie ma zwierząt, są skazane na stopniową degradację i zanikanie w krótkim czasie. Zwierzęta spełniają funkcje ekologiczne potrzebne drzewom do życia i rozmnażania się.
Potwierdzają to dokumenty, z których wynika, że lasy bez fauny straciły nawet trzy czwarte swojego potencjału do składowania dwutlenku węgla. Oznacza to, że drzewa nadal istnieją, ale nie spełniają swoich funkcji ekosystemowych. Jest to usługa ekosystemu ten, który daje nam natura poprzez prosty fakt pozostawania w równowadze i harmonii. Na przykład funkcja pochłaniania CO2 przez drzewa jest usługą ekosystemu.
Na całej planecie nie ma gatunku, który mógłby żyć samotnie, nie będąc spokrewnionym z innymi gatunkami. Chociaż gatunki te występują samotnie, potrzebują innych gatunków do wykarmienia lub schronienia. Zarówno w systemach, jak i drapieżnik-ofiara lub pasożyt-żywiciel lub mutualizm, itp. Potrzebują relacji między różnymi żywymi istotami.
Tak kształtuje się architektura bioróżnorodności. Nie ma nic bez znaczenia, wszystko ma rację bytu. Dlatego ważne jest, aby wziąć pod uwagę relacje między żywymi istotami, aby wspomnieć o wyginięciu ekosystemów.
Istnieją ekosystemy, które są w stanie trwać nieco lepiej, nawet w przypadku utraty niektórych gatunków. Ale prawdą jest, że są gatunki, których obecność jest niezbędny do jego działania i bez nich całkowicie się zawali.
Ptaki i ich rola
Większość ptaków jest owadożerna, a inna grupa ptaków owocożernych, które żywią się mięsistymi owocami, kwiatami, nektarem, pyłkiem lub bulwami i które są odpowiedzialne za rozprzestrzenianie nasion wraz z odchodami lub niedomykalnością. To działanie sprawia, że są one niezbędne w ekosystemach, aby rośliny mogły rozprzestrzeniać się na tych obszarach.
Bez ptaków ekosystemy uległyby całkowitemu upadkowi, ponieważ jego zdolność do naturalnej regeneracji byłaby poważnie zagrożona. Każdy czynnik, który wpływa na utratę funkcjonalności biologicznej, zagraża równowadze. Na przykład wilki są w Sierra Morena, ale nie pełnią funkcji ekologicznej w ekosystemie.
Rozdrobnienie lasu będzie miało wpływ na gatunki roślinożerne, które wymagają dużych zasięgów. Jeśli lokalna ilość lub obfitość ptaków owocożernych bardzo mocno się zmniejszy, proces rozprzestrzeniania się rośliny załamuje się, dojrzałe owoce są w niej suszone lub zjadane przez gryzonie, roślinożercy zabijają sadzonkę i nie ma efektywny proces rozsiewania nasion.