Kraje słabo rozwinięte mają duże zewnętrzne zadłużenie finansowe, ale bogate i rozwinięte kraje Północy mają duże dług ekologiczny.
Pojęcie długu ekologicznego pojawia się wraz z pojęciem trwałości ze względu na ich intymny związek. Nadużycie zasoby naturalne, marnotrawstwo i niszczenie środowiska zasobów oferowanych przez planetę, wolne zajmowanie wspólnych przestrzeni, wytwarzanie odpadów, utrata aktywów środowiskowych, nadmierna konsumpcja i degradacja środowiska powodują dług ekologiczny kraju.
Kiedy kraj lub populacja konsumuje więcej, niż jest w stanie wyprodukować pod względem swoich zasobów, zaczyna konsumować i wykorzystywać zasoby, które odpowiadają innym narodom lub ludom. Jeśli stanie się bardziej zanieczyszczony niż środowisko może zaabsorbować dług ekologiczny.
Bogate kraje wzbogaciły się w większości z nich nie tylko eksploatując i uszczuplając dużą część swoich zasobów, ale także na obcych ziemiach, zwłaszcza w krajach biednych.
Dług ekologiczny sprzyja nierównościom społecznym między krajami ze względu na wielką niesprawiedliwość, która ma miejsce, ponieważ kilka konsumuje dużo, a wielu konsumuje niewiele lub nic.
El wymiana climático a wielkie zanieczyszczenie środowiska to tylko niektóre z bezpośrednich konsekwencji długu ekologicznego bogatych krajów.
Dług ekologiczny nie jest przejmowany przez rządy, jak w przypadku długu zagranicznego, który ma wiele organizacji, regulacji i instrumentów wymuszających na państwach spłatę.
Odpowiedzialność za pogorszenie stanu środowiska nie jest tak poważna, jak powinna być przez kraje. Rządy nie chcą ponosić ekonomicznych kosztów posiadania długu ekologicznego.
L rozwinięte kraje muszą zmienić swój styl życia, nawyki konsumpcyjne i ulepszyć procesy produkcyjne, aby zmniejszyć swój wpływ na środowisko. Ale oprócz pomocy krajom słabo rozwiniętym w wyjściu ze stanu ubóstwa i problemów środowiskowych, ponieważ współpracowały bezpośrednio lub pośrednio, aby pogorszyć ich sytuację.