La zonnestraling Het is een zeer belangrijke variabele die wordt gebruikt om de warmte te begrijpen die we van de zon op het aardoppervlak ontvangen. Afhankelijk van factoren als wind, bewolking en het seizoen van het jaar, is de hoeveelheid zonnestraling die we ontvangen hoger of lager. Het heeft het vermogen om de grond en het oppervlak van een object te verwarmen, maar het verwarmt nauwelijks de lucht. Er zijn verschillende soorten zonnestraling, afhankelijk van de bron en kenmerken.
In dit artikel gaan we je alles vertellen wat je moet weten over zonnestraling en het belang ervan voor de atmosfeer.
Wat is zonnestraling
Het is de stroom van energie die de zon ontvangt in de vorm van elektromagnetische golven van verschillende frequenties. Van de frequenties die we in het elektromagnetische spectrum vinden, zijn de meest bekende zichtbaar licht, infrarood licht en ultraviolet licht. We weten dat bijna de helft van de zonnestraling die de aarde ontvangt een frequentie heeft tussen 0,4 m en 0,7 m. Dit type straling kan worden gedetecteerd door: het menselijk oog en vormt de zichtbare lichtband zoals wij die kennen.
De andere helft bevindt zich voornamelijk in het infrarode deel van het spectrum en een klein deel in het ultraviolette deel. Om de hoeveelheid straling te meten die we van de zon ontvangen, wordt een instrument gebruikt dat een pyranometer wordt genoemd.
Soorten
Afhankelijk van de bron en kenmerken van zonnestraling zijn er verschillende soorten. We zullen ons concentreren op het definiëren van de verschillende typen en hun belangrijkste kenmerken:
Directe zonnestraling
Het is degene die rechtstreeks van de zon komt en bijna geen verandering van richting heeft. Je kunt zien dat het wordt beïnvloed door de wind, maar de impact is niet significant. Op winderige dagen kunt u het warmteverlies voelen. Aan de oppervlakte, als er veel wind staat, is de invloed van warmte niet zo groot. Een belangrijk kenmerk van dit type straling is dat het lichte schaduwen kan werpen van elk ondoorzichtig object dat het onderschept.
Diffuse zonnestraling
Het is het deel van de straling dat ons bereikt vanaf de zon en wordt gereflecteerd of geabsorbeerd door de wolk. Omdat ze zich in alle richtingen uitspreiden, worden ze diffuse reflecties genoemd. Dit proces vindt plaats door reflectie en absorptie, niet alleen van wolken, maar ook van sommige deeltjes die in de atmosfeer zweven. Deze deeltjes worden atmosferisch stof genoemd en kunnen zonnestraling verspreiden. Te Het wordt diffuse reflectie genoemd omdat het wordt afgebogen door objecten zoals bergen, bomen, gebouwen en de grond. zelf, afhankelijk van de structuur.
Het belangrijkste kenmerk van dit type straling is dat het geen schaduwen werpt op de ingevoegde ondoorzichtige objecten. Horizontale oppervlakken zijn oppervlakken waar veel diffuse straling is. Bij verticale vlakken is de situatie omgekeerd, omdat er nauwelijks contact is.
Gereflecteerde zonnestraling
Het is een type dat het aardoppervlak weerkaatst. Niet alle straling die ons van de zon bereikt, wordt door het oppervlak geabsorbeerd, maar een deel ervan wordt afgebogen. Deze hoeveelheid straling die van het oppervlak wordt afgebogen, wordt albedo genoemd. Door klimaatverandering en het smelten van de poolkappen is het terrestrische albedo enorm toegenomen.
Horizontale oppervlakken ontvangen geen enkele vorm van gereflecteerde straling omdat ze geen landoppervlak kunnen zien. Bij diffuse zonnestraling is de situatie omgekeerd. In dit geval ontvangt het verticale oppervlak de grootste hoeveelheid gereflecteerde straling.
Wereldwijde zonnestraling
Men kan zeggen dat het de totale hoeveelheid straling is die op aarde bestaat. Het is de som van de drie voorgaande soorten straling. Laten we een voorbeeld nemen van een volledig zonnige dag. Hier zullen we een directe straling verkrijgen die superieur is aan diffuse straling. Hoe dan ook, geen directe straling op bewolkte dagen, maar alle invallende straling is diffuus.
Hoe het het leven en de aarde beïnvloedt
Als onze planeet veel zonnestraling ontvangt, zal het leven er niet uitzien zoals het nu is. De energiebalans van de aarde is nul. Dit betekent dat de hoeveelheid zonnestraling die de aarde ontvangt gelijk is aan de hoeveelheid zonnestraling die de aarde in de ruimte uitzendt. Hoe dan ook, enkele nuances moeten worden toegevoegd. Dan wordt de temperatuur op aarde -88 graden. Daarom is er iets nodig dat deze straling kan vasthouden en het temperatuurniveau comfortabel en bewoonbaar kan maken, zodat het het leven kan ondersteunen.
Het broeikaseffect is een motor die ervoor zorgt dat de zonnestraling die op het aardoppervlak valt in grote hoeveelheden blijft. Door het broeikaseffect kunnen we leefbare omstandigheden op aarde hebben. Wanneer zonnestraling het oppervlak bereikt, bijna de helft keert terug naar de atmosfeer en verdrijft het de ruimte in. Een deel van de straling die van het oppervlak terugkeert, wordt geabsorbeerd en gereflecteerd door atmosferische wolken en stof. De hoeveelheid geabsorbeerde straling is echter niet voldoende om een stabiele temperatuur te handhaven.
Dit is de bron van broeikasgassen. Het is een verscheidenheid aan gassen die een deel van de warmte die van het aardoppervlak wordt uitgestraald kunnen vasthouden en de straling die de aarde bereikt terug kunnen sturen naar de atmosfeer. Broeikasgassen zijn onder meer: waterdamp, kooldioxide (CO2), stikstofoxiden, zwaveloxiden, methaan, enzovoort. Met de toename van broeikasgassen veroorzaakt door menselijke activiteiten, is de impact van zonnestraling op het milieu, de flora, fauna en de mens steeds schadelijker geworden.
De som van alle soorten zonnestraling is straling die leven op aarde mogelijk maakt. Laten we hopen dat het probleem van de toenemende broeikasgassen kan worden verlicht en dat de situatie niet gevaarlijk wordt.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over zonnestraling en het belang ervan voor het leven.