Geconfronteerd met de verarming van de biodiversiteit marine, waarom niet zijn toevlucht nemen tot aquacultuur? De meeste zalm die in Duitsland wordt verhandeld, komt uit de aquacultuur. Deze praktijk heeft echter ernstige nadelen, fokkers nemen vaak hun toevlucht tot medicijnen en het water raakt vervuild door organisch afval. Ondanks alles zijn bepaalde experts ervan overtuigd dat aquacultuurbedrijven niet alleen een middel zouden zijn om de oceanen te beschermen, maar ook een manier om de bevolking te voeden. bevolking Mundial constant toenemend.
Een bron van proteïne
In de voeden menselijkis vis 's werelds belangrijkste eiwitbron, vóór gevogelte en varkensvlees. In feite stelt het vandaag 17% van de mensen in staat om in de essentiële eiwitbehoeften te voorzien. Over 10 of 15 jaar zal de vraag met 2 zijn vermenigvuldigd. Zonder aquacultuur is het onmogelijk om op de behoefte aan eiwit van een groeiende bevolking. Aquacultuur is inderdaad veel voordeliger dan varkens- of veehouderij, omdat vissen en andere mariene organismen minder eten dan vissen. dieren land.
Om een kilo te produceren rundvlees er is bijvoorbeeld 15 keer meer voedsel nodig dan om een kilo karper te produceren. Vissen verbruiken eigenlijk minder energie dan vissen. dieren land, En dit om twee redenen. Enerzijds zijn het koudbloedige dieren, hun inwendige temperatuur past zich zeer goed aan aan die van de omgeving waarin ze leven. En aan de andere kant kost bewegen in een wateromgeving weinig moeite.
Een op de twee vissen komt uit de aquacultuur
Volgens de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties is de helft van de vis die tegenwoordig op ons bord komt, geen wilde vis. Het belang van aquacultuur verschilt van land tot land. In Midden-Europa, net als in Duitsland, zijn wilde vis het meest gewild. In China is aquacultuur echter een duizend jaar oude traditie die teruggaat tot de vroege domesticatie van vis. tenten. Tot op heden is China ongetwijfeld het eerste land binnen deze dochteronderneming, dat goed is voor bijna tweederde van de totale wereldproductie van vis aquacultuur.
Een praktijk die steeds meer wordt bekritiseerd door milieuactivisten
Als de hiercultuur naarmate het zich ontwikkelt, roept het steeds meer kritiek op van milieuactivisten, omdat het het probleem van overbevissing heeft verergerd in plaats van het op te lossen. De meeste broederij-soorten zijn inderdaad vleesetend en voeden zich met andere soorten waarop wordt gevist medium natuurlijk. De aquacultuur van tonijn is de meest rampzalige, omdat deze soort zich, in tegenstelling tot zalm, niet in gevangenschap kan voortplanten. Boeren vangen daarom jonge wilde tonijnen en voeren ze mee vis duur gevangen in de zee. Opgesloten in kooien hebben tonijnen geen kans om zich voort te planten.