We kunnen niet ontkennen dat plastic ons leven is gaan veranderen. Er zijn veel soorten kunststoffen die in onze dagelijkse praktijk op verschillende manieren worden gebruikt. Een van hen is thermoplasten. Het is een verzameling materie die is gevormd door polymeren die zijn verenigd door intermoleculaire krachten die in staat zijn lineaire en vertakte structuren te vormen. Het zijn vrij flexibele en vervormbare materialen zolang ze hoge temperaturen hebben.
In dit artikel vertellen we je alles wat je moet weten over thermoplasten, hun eigenschappen en bruikbaarheid.
hoofdkenmerken
Het is een soort plastic dat bij hoge temperaturen meerdere keren kan worden gevormd en hervormd. Dankzij het gietproces kan het goed worden gebruikt voor recycling, omdat het kan worden omgesmolten om ze te hervormen en een nieuw leven te geven. Naarmate kunststoffen smelten, kunnen materialen die hun eigenschappen verliezen, worden hervormd. Het probleem is dat het steeds minder recyclebaar wordt en niet meer kan worden gebruikt.
Er zijn enkele soorten thermoplasten die thermohardend zijn. Dit betekent dat ze een blijvende vorm kunnen aannemen nadat ze bij hoge temperaturen zijn geraakt en niet opnieuw kunnen worden gesmolten omdat ze zouden verbranden. Daarom wordt het een niet-recyclebare thermoplast.
Belangrijkste soorten thermoplasten
Laten we eens kijken wat de belangrijkste soorten thermoplasten zijn die kunnen worden herkend dankzij de gravures op elke basis van het product waarin het wordt gebruikt:
- HDPE (high-density polyethyleen) en LDPE (lage dichtheid polyethyleen): het is de meest voorkomende kunststof, zeer resistent, veelzijdig, goedkoop, transparant of wit, en heeft uitstekende isolerende eigenschappen. HDPE is doorschijnend, sterk en gemakkelijk te verwerken, het kan worden gebruikt om flessen, blikken, watertanks en zeecontainers te maken. LPDE kan doorschijnend of transparant zijn en kan in contact komen met voedsel. Daarom wordt het gebruikt in producten zoals tassen, verpakkingen en speelgoed.
- PVC (Polyvinylchloride): Het is het meest veelzijdige plastische derivaat en kan worden geproduceerd via vier verschillende processen (suspensie, emulsie, blok en oplossing). Het is een veelzijdige kunststof die bestand is tegen slijtage, chemicaliën, de atmosfeer en vuur. Het wordt gebruikt in de papierindustrie en bij de vervaardiging van verpakkingen voor voedsel, creditcards, meubels, speelgoed en kleding.
- PP (polypropyleen): De verwekingstemperatuur is hoger dan die van polyethyleen en is gemakkelijker te oxideren. Het is transparant, lichtgewicht en duurzaam en kan worden gebruikt voor kunststoffen en vezels. Het neemt geen water op, is eenvoudig te installeren en heeft een sterke weerstand tegen scheuren door omgevingsinvloeden. Ze worden gebruikt om textielvezels, pakkingen, verpakkingen, tapijten, touwen, verpakkingen en meubels te maken.
- PS (polystyreen) - Er zijn vier hoofdtypen polystyreen. Transparant, hard en bros glas PS. Het kan worden gedaan in heldere en ondoorzichtige kleuren. Het wordt vaak gebruikt om glas, aluminium en hout te vervangen omdat het goedkoper is. Polystyreen wordt ook gebruikt in verpakkingen (inclusief voedsel), containers, dozen, lampen, wegwerpartikelen, speelgoed en bekers.
Industriële thermoplasten
Deze thermoplasten zijn de volgende:
- PB (Polybuteen) -Voornamelijk gebruikt in de pijpleiding- en verwarmingsindustrie voor de fabricage van buizen. Het heeft eigenschappen waardoor het kan worden gebruikt op het gebied van warm- en koudwaterleidingen onder druk, dankzij de combinatie van flexibiliteit en treksterkte bij hoge temperaturen.
- PMMA (polymethylmethacrylaat): het is een van de technische kunststoffen die concurreert met andere thermoplasten zoals polycarbonaat of polystyreen. Het wordt in de auto-industrie gebruikt om autokoplampen en andere onderdelen te maken, maar ook voor verlichting, cosmetica, architectuur, optica en entertainment. Door zijn sterke krasvastheid, mooie uitstraling en transparante kleur wordt het beschouwd als een goede vervanging voor glas.
- PET (polyethyleentereftalaat): het is een thermoplast die veel wordt gebruikt in textiel- en drankverpakkingen. Hoewel de viscositeit ervan afneemt met de thermische geschiedenis, is het recyclebaar en goedgekeurd voor gebruik in producten die in direct contact komen met voedsel. Het is licht, transparant, kristallijn, waterdicht, met een hoge buigsterkte en een lage vochtopname.
- PTFE (Polytetrafluorethyleen): Deze thermoplast is beter bekend als Teflon. Het belangrijkste kenmerk is dat het echt inert is, dus het reageert niet met andere chemicaliën, behalve in zeer speciale omstandigheden. Het heeft een sterke ondoordringbaarheid en behoudt zijn eigenschappen in vochtige omgevingen.
- nylon: Het is een soort elastische en resistente textielvezel. De motten vallen het niet aan en hoeven niet gestreken te worden. Het wordt gebruikt om kousen, stoffen en breigoed te maken. Als het persvormen is, wordt het ook gebruikt om borstelhandvatten, kammen en andere gadgets te maken.
Kenmerken van thermoharders
Elke kunststof heeft een overgangstemperatuur, waaronder ze hard en broos worden, waarboven ze zacht en elastisch worden. Deze eigenschap zorgt ervoor dat thermoplasten zacht en flexibel zijn, net als het materiaal dat de kabels bedekt. En de PVC-waterleiding is taai en taai.
In vergelijking met thermoplasten hebben deze thermoharders enkele voordelige eigenschappen. Bijvoorbeeld, beter bestand zijn tegen schokken, oplosmiddelen, gaspenetratie en extreme temperaturen. Vanwege de kenmerken is de verwerking ervan voor sommige afdelingen echter iets gecompliceerder. De basisgrondstof voor elk plastic is ruwe olie, evenals koolstof, zuurstof en waterstof.
Anderzijds kunnen thermoplasten ook min of meer samengesteld zijn uit andere chemische elementen zoals zwavel, silicium, fosfor, stikstof, chloor en fluor. Het hangt allemaal af van het type thermoplast in kwestie. Thermohardende kunststoffen zijn onsmeltbare en onoplosbare polymeren. Dit komt omdat deze plastic kettingen een driedimensionaal netwerk creëren, dus ze zijn verbonden door sterke equivalente bindingen. Op deze manier, er wordt een polymere structuur van in elkaar grijpende ketens gevormd, dat eruitziet en vergelijkbaar is met grote moleculen. Naarmate de temperatuur stijgt, worden de ketens strakker, zodat het polymeer sterker wordt tot het punt waarop het degradeert.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over thermoplasten en hun eigenschappen.