in een waterkolom bestudeerd Door het National Accelerator Center (CNA) is een hoeveelheid uranium-236 ontdekt die een factor 2,5 groter is dan die van andere vergelijkbare regio's op dezelfde breedtegraad.
Deze studie is gepubliceerd in het tijdschrift Wetenschap van het Total Environment en het heeft de niveaus van deze radioactieve isotoop geanalyseerd in het DYFAMED oceanografisch station in de Ligurische Zee, een regio van de Middellandse Zee tussen de Italiaanse Rivièra en het eiland Corsica.
De studie probeert de lokale en regionale bronnen van uranium-236 die de wateren en sedimenten van het gebied hebben aangetast, evenals de natuurlijke processen die zouden zijn beïnvloed door het fenomeen dat bekend staat als wereldwijde neerslag, de radioactieve die vrijkomen door aërosolen tijdens atmosferische kernproeven tussen de jaren 40 en 80.
We worden geconfronteerd met een radioactieve isotoop met aphalfwaardetijd van 23,4 miljoen jaar en dat het een synthetische radio-isotoop is, die niet van nature op aarde voorkomt en die is ontstaan door deze nucleaire reacties. Dit wordt normaal gesproken aangetroffen in emissies van kernreactoren, hetzij per ongeluk hetzij gecontroleerd.
Deze studie is de eerste die wordt getoond uranium-236-gegevens in de Middellandse Zee en de eerste verkregen met het 1 MV AMS-systeem van de CNA. Wat de studie uiteindelijk verzamelt, is dat er in dat gebied aanvullende bronnen van de isotoop zijn en dat onder hen de gecontroleerde emissies van de Marcoule-opwerkingsfabriek voor nucleaire brandstof in Frankrijk de oorzaak kunnen zijn; het ongeval in Tsjernobyl; of uit activiteiten die zijn afgeleid van kerncentrales in het Middellandse-Zeebekken.
Hoe dan ook, ze hebben het nodig meer studies om de oorsprong van het overtollige uranium-236 te achterhalen.