Elk jaar komen tientallen walvisachtigen en ballenas Ze lopen aan de grond op kusten over de hele wereld. Dit fenomeen wordt uitgebreid bestudeerd, maar blijft een groot raadsel voor de wetenschap. De door onderzoekers voorgestelde redenen en hypothesen variëren afhankelijk van de soort, de kusten en zelfs het klimaat. Deze strandingen kunnen een enkel individu treffen, maar ook hele groepen.
Massale strandingen vs. individueel
Er zijn twee soorten strandingen hoofd: massief en individueel. In de massale strandingenlopen zelfs honderden walvissen samen aan de grond, zoals is gebeurd aan de kusten van Tasmanië en Nieuw-Zeeland. De soorten die het meest getroffen worden door dit soort incidenten zijn grienden (grienden) en potvissen. Plaatsen als Nieuw-Zeeland, West-Australië en Patagonië staan tragisch genoeg bekend om deze gebeurtenissen.
Aan de andere kant treffen individuele strandingen, die vaker voorkomen, meestal baleinwalvissen, zoals bultruggen of grijze walvissen. Een recent geval in Australië heeft een zorgwekkende toename aan het licht gebracht van het aantal jonge bultruggen dat is gestrand als gevolg van ondervoeding, wat de wetenschappelijke gemeenschap heeft gealarmeerd.
De oorzaken van walvisstrandingen
Studies hebben nog geen definitieve conclusie bereikt over één enkele reden waarom walvissen lopen aan de grond. Er zijn echter meerdere oorzaken geïdentificeerd die deze incidenten kunnen beïnvloeden, waaronder:
- Natuurlijke desoriëntatie: Veel walvissen, vooral grienden en potvissen, zijn hiervan afhankelijk echolocatie navigeren. In gebieden met ondiepe kustlijnen of halfronde baaien faalt hun geleidingssysteem echter vanwege het ontbreken van een duidelijke geluidsterugkaatsing.
- Geomagnetische factoren: Walvissen worden, net als sommige trekvogels, geleid door het magnetische veld van de aarde. Variaties op dit gebied, zoals veroorzaakt door zonnestormen, zouden hun navigatievermogen ernstig kunnen veranderen, waardoor walvisachtigen naar ongeschikte plaatsen zouden worden gebracht.
- Onderwatergeluid: Lawaai dat wordt gegenereerd door menselijke activiteiten, zoals militaire sonar- of olieboringen, kan de communicatie en oriëntatie van walvissen verstoren. Deze intense geluiden zijn vooral schadelijk voor diepzeesoorten, zoals spitssnuitdolfijnen. Na militaire manoeuvres in regio's als Cyprus of de Canarische Eilanden zijn massale strandingen gedocumenteerd.
- Ondervoeding: Overbevissing en klimaatverandering verminderen de voedselvoorraden van walvissen, zoals krill, ernstig. Dit heeft geleid tot een toename van de ondervoeding, vooral bij jonge walvissen.
Uiteindelijk zijn walvisstrandingen meestal het resultaat van een combinatie van natuurlijke en menselijke factoren.
Impact van klimaatverandering
El klimaatverandering Het is een van de oorzaken die volgens wetenschappers de sleutel zijn tot de toename van het aantal strandingen. Bijvoorbeeld het verlies van zee-ijs in de Artico heeft de beschikbaarheid van belangrijke prooien zoals vlokreeftjes, die essentieel zijn voor soorten als grijze walvissen, verminderd. Tussen 2019 en 2023 zijn ruim 680 grijze walvissen gestrand in de Noord-Amerikaanse Stille Oceaan, wat de ernst van de situatie aantoont.
Deze afname van de voedselbeschikbaarheid heeft niet alleen gevolgen voor de voedingsstatus van de walvissen, maar kan ook hun trekroutes veranderen, waardoor de kans groter wordt dat ze aan de kust vastlopen. De langetermijngevolgen van de klimaatverandering zijn nog steeds zichtbaar in het gedrag en het voortbestaan van deze soorten.
Het sociale gedrag van walvissen
De walvissen zijn zeer sociale dieren en ze reizen meestal in groepen onder leiding van een of meerdere individuen. In het geval van potvissen nemen mannetjes deze rol op zich, terwijl orka's een matriarch volgen. Als de groepsleider om wat voor reden dan ook gedesoriënteerd raakt of ziek wordt, kan de hele groep hem naar de kust volgen en stranden.
In sommige afleveringen, wanneer walvissen weer vlot worden getrokken, blijkt dat ze naar de kust terugkeren als ze oproepen om hulp van andere groepsleden horen. Deze factor kan de reddingsinspanningen aanzienlijk bemoeilijken.
Menselijk ingrijpen: hulp of schade?
De menselijke tussenkomsten Ze hebben veel gestrande walvissen gered, maar de reddingsacties zijn niet altijd succesvol. Reddingsteams doen er alles aan om walvisachtigen gehydrateerd en in goede conditie te houden, maar de schade die ze uit het water oplopen is vaak onomkeerbaar. De enorme druk van uw eigen lichaam en uitdroging zijn bepalende factoren voor uw gezondheid.
Bovendien zijn er momenten waarop het weer vlot trekken van een walvis zonder voorafgaande analyse van zijn toestand contraproductief kan zijn. Sommige dieren zijn zo ziek of zwak dat het terugbrengen naar het water hun lijden eerder zal verlengen dan helpen. In deze gevallen kunnen deskundigen aanbevelen euthanasia als de meest medelevende optie.
Niet alles is echter een donker beeld. In veel landen zijn telefoonlijnen en noodprotocollen geïmplementeerd om teams van vrijwilligers en experts snel te mobiliseren, waardoor de levens van talloze walvisachtigen worden gered. Elke reddingsoperatie biedt ook een unieke kans om deze dieren te bestuderen en meer te leren over hun leven, bedreigingen en biologie.
Walvisstrandingen zijn een uiterst complex fenomeen waarbij een reeks natuurlijke en menselijke factoren betrokken zijn. Voortgezet onderzoek is nodig om de oorzaken ervan beter te begrijpen en verwoestende gevolgen voor deze soorten te voorkomen. Samenwerking tussen wetenschappers, reddingswerkers en kustgemeenschappen blijft essentieel om de gevolgen van deze incidenten in de toekomst te verzachten.
Is goed
De rotatieas van de aarde is veranderd, walvisachtigen en vissen worden geleid door de zon dit fenomeen doet zich ook voor in de Middellandse Zee. Als de centrale as op de noordpool dichter bij Canada lag, ben je over een paar jaar in Rusland.