In het recente nieuws is er veel aandacht besteed aan macroboerderijen, wat aanleiding gaf tot een wijdverbreid maatschappelijk debat. Het is echter belangrijk om te begrijpen wat macroboerderijen precies zijn. Deze grote faciliteiten hebben de capaciteit om tienduizenden dieren te huisvesten, maar ontberen vaak de noodzakelijke maatregelen om de basisnormen voor hygiëne en veiligheid te garanderen.
In dit artikel gaan we je vertellen wat het is de impact van macroboerderijen op het milieu.
Wat zijn macroboerderijen?
Tot nu toe bestaat er geen vaste definitie voor de term ‘macroganja’, ondanks dat deze veelvuldig wordt gebruikt door milieuorganisaties en verenigingen om grootschalige veehouderijen te beschrijven die intensieve productiemethoden toepassen.
De praktijk van de intensieve veehouderij omvat het opsluiten van dieren zoals varkens, koeien en kippen in industriële gebouwen, waar ze alleen met voer worden gevoed en de mogelijkheid wordt ontzegd om in open velden te grazen of van natuurlijk licht te genieten. Binnen deze grootschalige operaties dieren worden opgesloten in ruimtes die onvoldoende zijn om ze adequaat te voeden en hun afval goed te beheren. Varkens worden bijvoorbeeld vaak in smalle kooien gehouden die hun bewegingsvrijheid zo beperken dat ze zich niet eens kunnen omdraaien.
Milieuactivisten noemen deze faciliteiten vaak ‘vleesfabrieken’ vanwege hun onophoudelijke fok- en vetmestingsactiviteiten. In één jaar kunnen deze macroboerderijen drie volledige cycli doorlopen, wat betekent dat er een faciliteit is ontworpen Om 7.200 varkens te huisvesten, kunnen uiteindelijk maar liefst 21.600 dieren worden gehuisvest in een tijdsbestek van twaalf maanden.
Hoe ze tot stand zijn gekomen
Historisch gezien waren kleine familieboerderijen de belangrijkste eigenaren van landbouwgrond. De afgelopen decennia heeft er echter een verandering plaatsgevonden in het bedrijfsmodel. Nu zijn het de grote vleesbedrijven die het vee en de faciliteiten overnemen, terwijl ranchers worden ingehuurd om toezicht te houden op het beheer van deze faciliteiten en verantwoordelijk te zijn voor de verwijdering van drijfmest, bestaande uit dierlijke uitwerpselen en organisch afval. In ruil voor hun diensten, boeren ontvangen een vooraf bepaalde vaste prijs.
Bovendien zijn het doorgaans dezelfde bedrijven die toezicht houden op de activiteiten van de slachthuizen, waar de dieren worden gedood en hun vlees wordt klaargemaakt voor verpakking. Het doel is om de kosten te minimaliseren om de winst te maximaliseren, zelfs als dat het dierenwelzijn in gevaar brengt.
Wat zijn de negatieve gevolgen van grootschalige landbouwactiviteiten?
De aanzienlijke gevolgen voor het milieu die verband houden met macroboerderijen zijn de belangrijkste twistpunten. Eén aspect betreft de uitstoot van schadelijke gassen, waaronder methaan (CH4), ammoniak (NH3) en lachgas (N2O), tijdens de afbraak van slib. Het is bekend dat deze broeikasgassen bijdragen aan de klimaatverandering.
Bij het verwijderen van afval gaat het daarentegen om het insluiten van grote reservoirs en het gebruik ervan als meststof voor landbouwdoeleinden, hoewel een overmaat aan deze praktijk mogelijk tot bodemverontreiniging kan leiden. Daarnaast, Als deze stoffen ondergrondse lagen infiltreren, kunnen ze grondwaterbronnen verontreinigen. Als gevolg hiervan worden nabijgelegen gemeenschappen geconfronteerd met de ongelukkige realiteit van het leven te midden van vervuild land en water.
Terwijl voorstanders van grootschalige boerderijen beweren dat deze bedrijven zich houden aan protocollen die bedoeld zijn om het milieu te beschermen en de economische groei in plattelandsgemeenschappen te stimuleren, is de realiteit dat deze boerderijen doorgaans een beperkt aantal werknemers in dienst hebben vanwege het gebruik van verregaande automatisering bij verschillende activiteiten.
Volgens een rapport opgesteld door Ecologistas en Acción met de titel "Industriële boerderijen en ontvolking", zou de installatie van macroboerderijen op bepaalde plaatsen Niet alleen is het er niet in geslaagd het aantal inwoners te vergroten, maar in veel gevallen heeft het ook geleid tot een afname van de bevolking.
Het gebruik van water bij de vleesproductie heeft een extra ecologische impact. Elke dag verbruikt een gemiddeld varken ongeveer 12 liter water Er is nog meer nodig om de netheid binnen de faciliteiten te handhaven. Bovendien is de mishandeling van dieren een extra reden voor milieuorganisaties om de vermindering van de vleesconsumptie te bevorderen.
De botsing tussen overheden en macroboerderijen
De kwestie van het beheer van macro-boerderijen en de implicaties ervan voor het milieu hebben geleid tot verhitte discussies in verschillende Europese landen, waaronder Spanje. De discussie kwam in een stroomversnelling nadat minister van Consumentenzaken, Alberto Garzón, zijn zorgen daarover uitte de schadelijke effecten van macroboerderijen op plattelandsgebieden tijdens een interview met The Guardian.
Eind vorig jaar heeft de Europese Commissie maatregelen tegen Spanje genomen en het land voor het Hof van Justitie van de Europese Unie (EU) gedaagd wegens het niet naleven van de regelgeving inzake nitraatverontreiniging en het niet voldoen aan de verplichtingen die zijn vastgelegd in de Europese Green Deal.
Ondanks de groeiende publieke bezorgdheid over grootschalige boerderijen heeft geen enkel land substantiële maatregelen geïmplementeerd om hun activiteiten te verbieden of te reguleren. Frankrijk, een prominente landbouwmacht binnen de Europese Unie, heeft president Emmanuel Macron zien pleiten voor de noodzaak om zowel de productie- als de consumptiepraktijken te hervormen. Op dezelfde manier probeert de Groene Partij in Duitsland, na Spanje de grootste varkensvleesproducent van de EU, de veehouderij te herstructureren als onderdeel van haar agenda binnen de coalitieregering.
In de Verenigde Staten bestaat het traditionele beeld van boerderijen vol vrij rondlopende dieren Het is vervangen door grote industriële pakhuizen die varkens, koeien en schapen in kleine ruimtes opsluiten. Deze verandering heeft geresulteerd in een echt oligopolie, waarbij vier grote bedrijven de landbouw- en vleesproductiemarkt domineren. Gezien hun status als de belangrijkste leveranciers van het land, beschikken deze bedrijven over een aanzienlijke macht om de prijzen te dicteren, wat uiteindelijk schadelijk is voor kleine veeboeren en boeren.
In een poging onder leiding van president Joe Biden en senator Corey Booker heeft de voorgestelde Farm System Reform Act steun gekregen, met als doel de vestiging en uitbreiding van grootschalige boerderijen te beteugelen.
Ik hoop dat je met deze informatie meer kunt leren over de impact van macroboerderijen op het milieu.