Indonesië, de grootste archipel ter wereld, staat van oudsher bekend om zijn enorme rijkdom aan eilanden recursos naturales. Van mineralen tot mariene soorten, dit land biedt een unieke biodiversiteit en een reeks hulpbronnen die al eeuwenlang worden geëxploiteerd. Deze rijkdom heeft echter ook voor een reeks uitdagingen voor het land gezorgd, zowel op het gebied van duurzaamheid als op het gebied van regelgeving.
Afgelopen zondag 12 januari, slechts een uur voor de inwerkingtreding van de wet die dit zou verbieden export van ruwe mineralenheeft de Indonesische regering een nieuwe verordening uitgevaardigd die dit moratorium aanpast. Deze wijziging in de regelgeving was een poging van de overheid om de belangen van grote bedrijven in evenwicht te brengen mijnbouwbedrijven en de lokale economie.
De geopolitieke context Indonesië is de afgelopen jaren snel veranderd. Sinds 2009 heeft het land wetten aangenomen die mijnbouwbedrijven verplichten mineralen in lokale faciliteiten te raffineren voordat ze deze exporteren. Dit had tot doel de nationale economie te verbeteren, vooral in gebieden waar bijna de helft van de inwoners van minder dan twee dollar per dag leeft. Bovendien hoopte de regering dat dit beleid de toegevoegde waarde van de export zou helpen vergroten en de binnenlandse economische groei zou bevorderen.
Belang van de natuurlijke hulpbronnen van Indonesië
Indonesië behoort qua welvaart tot de rijkste landen ter wereld recursos naturales. De olie en aardgas Het zijn cruciale componenten van de Indonesische economie, waarbij het land op de veertiende plaats in de wereldranglijst staat wat betreft de productie van aardgas. Het is ook een grote exporteur van steenkool en koper, 's werelds grootste exporteur van thermische steenkool. De reserves van goud y nikkel van Indonesië hebben een belangrijke mondiale ranglijst bereikt, grotendeels dankzij hun mijnen zoals gras heuvel, een van de grootste koper- en goudmijnen ter wereld. Het is ook belangrijk om de nadruk te leggen op de bosbronnen, die bijna 50% van het landoppervlak van het land beslaan en Indonesië op de zevende plaats in de wereld plaatsen wat betreft bosoppervlak.
De biodiversiteit van Indonesië is een ander belangrijk punt. Het is de thuisbasis van duizenden soorten vogels, vissen, reptielen en zoogdieren. De Indonesische regenwouden zijn de thuisbasis van iconische soorten als de orangoetan en Komodovaraan, terwijl de zeeën een indrukwekkende onderwaterwereld openen vol koralen en vissen die uniek zijn voor de planeet.
Mineralen en hun rol in de economische groei
De mijnbouwsector is een van de belangrijkste aanjagers van de economische groei van Indonesië geweest. Echter, de protectionistisch beleid van het land, waardoor de export van ongeraffineerde mineralen werd beperkt, hebben ertoe geleid dat talloze mijnbouwbedrijven hun activiteiten hebben aangepast om aan de nieuwe regelgeving te voldoen. Deze regelgeving moest ervoor zorgen dat mineralen lokaal werden verwerkt, waardoor de toegevoegde waarde werd vergroot en zo werd bijgedragen aan het scheppen van banen en de lokale economische ontwikkeling.
Indonesië is de grootste producent van nikkel in de wereld. Er wordt geschat dat het land ruim 21 miljoen ton nikkel in zijn bezit heeft, waarvan een groot deel te vinden is op de eilanden Sulawesi en Halmahera. Op dezelfde manier is Indonesië een belangrijke producent van kolen, met geschatte reserves van meer dan 37 miljard ton. Deze reserves leveren niet alleen de energie-industrie, maar worden ook geëxporteerd naar andere ontwikkelde en ontwikkelingslanden.
El goud Het speelt ook een prominente rol in de economie van het land, waar de Grasberg-mijn, gelegen in de provincie Papoea, een van de grootste goud- en koperreserves ter wereld vormt. De exploitatie ervan is historisch gezien een pijler voor het economisch evenwicht geweest, hoewel het ook tot spanningen heeft geleid met lokale gemeenschappen en milieubeschermers.
De koolwaterstofindustrie
El olie en aardgas Het zijn andere belangrijke hulpbronnen die Indonesië tot de belangrijkste exporteurs ter wereld positioneren. In 2021 produceerde Indonesië meer dan 650,000 vaten olie per dag en werd het gepositioneerd als een van de grootste producenten van vloeibaar aardgas (LNG) ter wereld.
Het land heeft door de jaren heen flink geïnvesteerd infraestructura gerelateerd aan de winning en verwerking van koolwaterstoffen. De afhankelijkheid van fossiele brandstoffen heeft echter geleid tot bezorgdheid over het milieu, wat Indonesië ertoe heeft aangezet zijn energiemix te diversifiëren hernieuwbare energie.
Water- en bosbronnen
Indonesië heeft ook een belangrijke rol watervoorraden. Het uitgestrekte netwerk van meren en rivieren voorziet een groot deel van de bevolking van water, terwijl de tropische regens ervoor zorgen dat de bodem zeer vruchtbaar is. Indonesië heeft een gemiddelde jaarlijkse neerslag van meer dan 2,700 mm, waardoor het een van de landen is met de hoogste regenval ter wereld, wat de landbouw en de biodiversiteit enorm ten goede komt.
Ook Indonesië heeft uitgebreide bosbronnen. De tropische bossen herbergen meer dan 3,000 bekende soorten fauna en zo'n 29,000 soorten flora. Ontbossing en de uitbreiding van de palmolie-industrie vormen echter een constante bedreiging voor de biodiversiteit van het land. Daarom heeft de regering een moratoriumbeleid ingesteld om de illegale houtkap te stoppen en ecosystemen te behouden.
Milieu-impact en duurzaamheid
Een van de meest negatieve gevolgen van de ongecontroleerde exploitatie van hulpbronnen zijn de gevolgen voor het milieu. Indonesië is momenteel wereldwijd de zesde uitstoter van broeikasgassen, en ontbossing heeft in dit proces een belangrijke rol gespeeld. De koolstofrijke veengebieden en de Indonesische bossen zijn verwoest door de uitbreiding van de land- en bosbouw, een situatie die de biodiversiteit en de levenskwaliteit van miljoenen mensen die afhankelijk zijn van deze natuurlijke hulpbronnen ernstig heeft aangetast.
Als reactie hierop heeft de Indonesische regering stappen ondernomen om deze gevolgen tot een minimum te beperken, zoals de verlenging van het moratorium op nieuwe mijnbouw- en bosbouwvergunningen. Bovendien heeft het land zich ertoe verbonden, in het kader van de Overeenkomst van Parijs, om de uitstoot tegen 29 met 2030% te verminderen.
De strijd voor bescherming van natuurlijke hulpbronnen en het verkleinen van de CO2-voetafdruk is de afgelopen jaren een prioriteit geweest, ook al zijn er nog veel uitdagingen die moeten worden overwonnen. De milieuregelgeving Het moet worden versterkt om lokale gemeenschappen te beschermen en te voldoen aan internationale verplichtingen op de middellange en lange termijn.
Indonesië bevindt zich op een sociaal-economisch en ecologisch kruispunt. Aan de ene kant is de afhankelijkheid van natuurlijke hulpbronnen de drijvende kracht achter de economie geweest, maar aan de andere kant is dit gepaard gegaan met belangrijke sociaal-ecologische uitdagingen. De toekomst van Indonesië zal grotendeels afhangen van het vermogen van het land om de economische ontwikkeling in evenwicht te brengen met duurzaamheid en sociale rechtvaardigheid, terwijl het zijn onschatbare natuurlijke rijkdommen beschermt.