តើព្រះអាទិត្យជាអ្វី

ប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យរបស់យើងត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយផ្កាយសំខាន់មួយដែលគេស្គាល់ថាព្រះអាទិត្យ។ អរគុណចំពោះព្រះអាទិត្យដែលភពផែនដីអាចមានថាមពលគ្រប់គ្រាន់ក្នុងទម្រង់ជាពន្លឺនិងកំដៅ។ មនុស្សជាច្រើនមិនដឹងច្បាស់ទេ តើព្រះអាទិត្យជាអ្វី? ពិតជា។ វាគឺជាផ្កាយដែលទទួលខុសត្រូវចំពោះអាកាសធាតុខុសគ្នាចរន្តទឹកមហាសមុទ្ររដូវកាលប្រចាំឆ្នាំ។ ហើយវាគឺជាផ្កាយដែលទទួលខុសត្រូវចំពោះលក្ខខណ្ឌនៃជីវិតនៅលើភពផែនដីរបស់យើងដែលអាចត្រូវបានផ្តល់ឱ្យ។

ដូច្នេះយើងនឹងឧទ្ទិសអត្ថបទនេះដើម្បីប្រាប់អ្នកថាព្រះអាទិត្យជាអ្វីលក្ខណៈរបស់វានិងមុខងារអ្វីដែលវាបំពេញទាំងនៅក្នុងសកលលោកនិងភពផែនដីរបស់យើង។

តើព្រះអាទិត្យជាអ្វី

រឿងដំបូងគឺត្រូវដឹងថាព្រះអាទិត្យជាអ្វីនិងអ្វីដែលជាប្រភពដើម។ សូមចងចាំថាវាគឺជារាងកាយសេឡេស្ទាលដ៏សំខាន់បំផុតសម្រាប់យើងនិងសត្វដទៃទៀតដើម្បីរស់។ មានសារធាតុជាច្រើនដែលបង្កើតជាព្រះអាទិត្យហើយ វាត្រូវបានគេប៉ាន់ស្មានថានៅពេលវាលូតលាស់ពួកវាចាប់ផ្តើមច្របាច់បញ្ចូលគ្នាក្រោមសកម្មភាពនៃទំនាញផែនដី។ សកម្មភាពនៃទំនាញផែនដីបណ្តាលឱ្យសម្ភារៈកកកុញបន្តិចម្តង ៗ ហើយជាលទ្ធផលសីតុណ្ហភាពក៏កើនឡើងផងដែរ។

ពេលវេលាបានមកដល់នៅពេលសីតុណ្ហភាពឡើងដល់កំរិតខ្ពស់រហូតដល់ដល់មួយលានអង្សាសេ។ នៅពេលនេះសីតុណ្ហាភាពនិងទំនាញផែនដីចាប់ផ្តើមបង្កើតជាប្រតិកម្មនុយក្លេអ៊ែរខ្លាំងក្លាជាមួយរូបធាតុដែលបណ្តាលឱ្យមានផ្កាយមានស្ថេរភាពដែលយើងស្គាល់សព្វថ្ងៃ។

អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអះអាងថាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃព្រះអាទិត្យគឺជាប្រតិកម្មនុយក្លេអ៊ែរទាំងអស់ដែលកើតឡើងនៅក្នុងរ៉េអាក់ទ័រ។ យើងអាចចាត់ទុកព្រះអាទិត្យធម្មតាជាផ្កាយធម្មតាមួយទោះបីជាម៉ាស់កាំនិងលក្ខណៈផ្សេងៗទៀតលើសពីកំរិតមធ្យមនៃផ្កាយក៏ដោយ។ យើងអាចនិយាយបានថា វាគឺជាចរិតទាំងនេះដែលធ្វើឱ្យវាក្លាយជាប្រព័ន្ធភពនិងផ្កាយតែមួយគត់ដែលអាចទ្រទ្រង់អត្ថិភាពនៃជីវិត។ បច្ចុប្បន្ននេះយើងមិនដឹងពីជីវិតប្រភេទណាក្រៅពីប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យទេ។

មនុស្សជាតិតែងតែត្រូវបានព្រះអាទិត្យចាប់អារម្មណ៍។ ទោះបីពួកគេមិនអាចមើលវាដោយផ្ទាល់ក៏ដោយពួកគេបានបង្កើតវិធីជាច្រើនដើម្បីសិក្សាវា។ ការសង្កេតលើព្រះអាទិត្យត្រូវបានធ្វើរួចដោយប្រើកែវយឹតដែលមានរួចហើយនៅលើផែនដី។ ថ្ងៃនេះជាមួយនឹងការជឿនលឿនផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រនិងបច្ចេកវិទ្យា។ ផ្កាយរណបសិប្បនិម្មិតអាចត្រូវបានប្រើដើម្បីសិក្សាព្រះអាទិត្យ។ ដោយប្រើវិសាលគមអ្នកអាចដឹងពីសមាសធាតុនៃព្រះអាទិត្យ។ វិធីមួយទៀតដើម្បីសិក្សាផ្កាយនេះគឺអាចម៍ផ្កាយ។ ទាំងនេះគឺជាប្រភពព័ត៌មានពីព្រោះពួកគេរក្សាបាននូវសមាសធាតុដើមនៃពពកប្រូស្តា។

លក្ខណៈ

ព្រះអាទិត្យរបស់យើងមានរាងស្វ៊ែរដែលមិនដូចអ្វីដែលកើតឡើងជាមួយផ្កាយដទៃទៀតនៅក្នុងសកលលោក។ ប្រសិនបើយើងសង្កេតមើលផ្កាយនេះពីភពផែនដីយើងអាចសង្កេតមើលឌីសដែលមានរាងជារង្វង់យ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ។ នៅក្នុងសមាសធាតុនៃព្រះអាទិត្យយើងឃើញធាតុមានច្រើនក្រៃលែងដូចជាអ៊ីដ្រូសែននិងអេលីយ៉ូម។ ទំហំមុំរបស់វាគឺប្រហែលកន្លះដឺក្រេប្រសិនបើការវាស់វែងត្រូវបានយកចេញពីភពផែនដីរបស់យើង។

ផ្ទៃដីសរុបមានប្រមាណ ៧០០.០០០ គីឡូម៉ែត្រ ដែលត្រូវបានប៉ាន់ស្មានផ្អែកលើទំហំជ្រុងរបស់វា។ ប្រសិនបើយើងប្រៀបធៀបទំហំរបស់វាជាមួយនឹងទំហំនៃភពផែនដីយើងឃើញថាទំហំរបស់វាមានប្រមាណ ១០៩ ដងនៃទំហំផែនដី។ ទោះយ៉ាងណាព្រះអាទិត្យនៅតែត្រូវបានចាត់ថ្នាក់ជាផ្កាយតូចមួយ។

ដើម្បីមានឯកតារង្វាស់មួយនៅក្នុងសកលលោកចម្ងាយរវាងព្រះអាទិត្យនិងផែនដីត្រូវបានចាត់ទុកជាឯកតាតារាសាស្ត្រ។ ម៉ាស់ព្រះអាទិត្យអាចត្រូវបានវាស់ដោយការបង្កើនល្បឿនដែលទទួលបាននៅពេលផែនដីខិតទៅជិតវា។ ដូចដែលយើងបានដឹងហើយថាផ្កាយនេះឆ្លងកាត់សកម្មភាពតាមកាលកំណត់ខ្លាំងដែលទាក់ទងទៅនឹងមេដែក។ ដង់ស៊ីតេនៃព្រះអាទិត្យទាបជាងផែនដី។ នេះក៏ព្រោះតែផ្កាយជាអង្គធាតុដែលមានថាមពល។

លក្ខណៈដ៏ល្បីល្បាញបំផុតមួយរបស់ព្រះអាទិត្យគឺពន្លឺរបស់វា។ វាត្រូវបានកំណត់ថាជាថាមពលដែលអាចត្រូវបានបញ្ចេញក្នុងមួយឯកតានៃពេលវេលា។ ថាមពលរបស់ព្រះអាទិត្យស្មើនឹងជាង ១០ ដែលត្រូវបានបង្កើនដល់ ២៣ គីឡូវ៉ាត់។ ផ្ទុយទៅវិញថាមពលរស្មីនៃអំពូលភ្លើងដែលមិនចេះរីងស្ងួតគឺតិចជាង ០,១ គីឡូវ៉ាត់។

សីតុណ្ហាភាពផ្ទៃដែលមានប្រសិទ្ធិភាពនៃព្រះអាទិត្យគឺប្រហែល 6000 ដឺក្រេ។ នេះគឺជាសីតុណ្ហភាពជាមធ្យមទោះបីជាស្នូលនិងកំពូលរបស់វាជាតំបន់ក្តៅជាងក៏ដោយ។ មានពេលខ្លះនៅពេលព្យុះព្រះអាទិត្យត្រូវបានវាយប្រហារមកលើភពផែនដីរបស់យើងហើយប្រសិនបើវាមិនមែនសម្រាប់ដែនម៉ាញេទិករបស់ផែនដីទេនោះប្រព័ន្ធទំនាក់ទំនងរបស់យើងអាចនឹងខូចខាតយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។

រចនាសម្ព័ន្ធផ្ទៃក្នុងរបស់ព្រះអាទិត្យ

ទោះបីជាវាហាក់ដូចជាពិបាកក្នុងការសិក្សាក៏ដោយអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានរកឃើញវិធីដើម្បីសិក្សារចនាសម្ព័ន្ធផ្ទៃក្នុងរបស់ព្រះអាទិត្យ។ វាត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាផ្កាយតឿពណ៌លឿង។ ដោយមានទំហំធំល្មមការប៉ុនប៉ងត្រូវបានធ្វើឡើងដើម្បីសម្រួលដល់ការសិក្សារបស់ខ្លួនដោយបែងចែករចនាសម្ព័ន្ធផ្ទៃក្នុងរបស់ខ្លួនជា ៦ ស្រទាប់។ ការបែងចែកស្រទាប់ត្រូវបានអនុវត្តតាមតំបន់ផ្សេងៗគ្នាហើយចាប់ផ្តើមពីខាងក្នុង។ យើងនឹងចុះបញ្ជីតើស្រទាប់ព្រះអាទិត្យខុសគ្នានិងលក្ខណៈអ្វីខ្លះ?

• ស្នូល៖ វាគឺជាតំបន់កណ្តាលនៃព្រះអាទិត្យដែលប្រតិកម្មនុយក្លេអ៊ែរទាំងអស់ចាប់ផ្តើម។ ទំហំរបស់វាគឺប្រហែលមួយភាគប្រាំនៃព្រះអាទិត្យទាំងមូល។ វាស្ថិតនៅក្នុងតំបន់នេះដែលថាមពលទាំងអស់ដែលត្រូវបានបញ្ចេញដោយសីតុណ្ហភាពខ្ពស់ត្រូវបានបង្កើត។ ក្នុងករណីខ្លះសីតុណ្ហភាពបានឈានដល់តម្លៃ ១៥ លានអង្សាសេ។ លើសពីនេះទៀតសម្ពាធខ្ពស់នៅក្នុងស្នូលព្រះអាទិត្យធ្វើឱ្យវាក្លាយជាស្នូលស្មើនឹងរ៉េអាក់ទ័រលាយនុយក្លេអ៊ែរ។
• តំបន់វិទ្យុសកម្ម៖ ថាមពលពីនុយក្លេអ៊ែរសាយភាយដល់យន្តការវិទ្យុសកម្ម។ នៅក្នុងវាលនេះសារធាតុដែលមានស្រាប់ទាំងអស់ស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពប្លាស្មា។ សីតុណ្ហភាពនៅទីនេះមិនខ្ពស់ដូចស្នូលផែនដីទេប៉ុន្តែវាបានឡើងដល់ប្រមាណ ៥ លានគីលវិន។ ថាមពលត្រូវបានបំលែងទៅជាថុនដែលត្រូវបានបញ្ជូននិងបញ្ចូលឡើងវិញជាច្រើនដងដោយភាគល្អិតដែលបង្កើតជាផ្លាស្មា។
• តំបន់ប៉ោង៖ វាគឺជាតំបន់មួយដែលការផ្ទេរថាមពលកើតឡើងដោយសារការកោង។ រូបធាតុមិនដូចអ៊ីយ៉ូដទេតែផ្ទុយទៅវិញមានតំបន់មួយដែលហ្វាន់តូទៅដល់តំបន់វិទ្យុសកម្មហើយសីតុណ្ហភាពប្រហែល ២ លានគីល្លិន។ ការផ្ទេរថាមពលត្រូវបានជំរុញដោយប៉ោងហើយចលនាវ៉ាល់សាំងខុសគ្នា។
• រូបថត៖ វាគឺជាផ្នែកដែលយើងមើលឃើញដោយភ្នែកទទេ។ វាអាចត្រូវបានគេមើលឃើញតាមរយៈកែវយឹតប៉ុន្តែអ្នកត្រូវតែមានតម្រងដូច្នេះវាមិនប៉ះពាល់ដល់ចក្ខុវិស័យរបស់អ្នកទេ។
• Chromosphere៖ វាគឺជាស្រទាប់ខាងក្រៅដែលនឹងជាបរិយាកាសរបស់វា។ ពន្លឺរបស់ពួកគេគឺកាន់តែក្រហមហើយពួកគេមានកម្រាស់អថេរ។
• កូរ៉ូណា៖ វាគឺជាស្រទាប់មិនទៀងទាត់ដែលលាតសន្ធឹងលើកាំរស្មីព្រះអាទិត្យច្រើន។ សីតុណ្ហភាពរបស់វាគឺពីរលានគីលវីន។

ខ្ញុំសង្ឃឹមថាជាមួយនឹងព័ត៌មាននេះអ្នកអាចស្វែងយល់បន្ថែមអំពីព្រះអាទិត្យនិងលក្ខណៈរបស់វា។